Önder Karaçay Şiirleri - Şair Önder Karaçay

Bir gün yukarıdasın, bir gün aşağıda,
Bir bakıyorsun ki el üstündesin,
Seni sevenlerle dolup taşıyor etrafın…

Bir de bakıyorsun ki,
Ellerin tersiyle itilmişsin,

Gerçek ayakkabılarını giyene kadar
Yalan dünyayı birkaç kez turlar oldu
Pençeleriyle insanı kavrayan kötü alışkanlıklar
Görsel öğretilerin konusuydu

Kardeş olarak yaşamayı

Sağ elin verdiğini sol el hiç görmezdi
Günümüzde veren kalmadı
Verse de verdiğini iki eli de gösterdi

Günlük hayat veresiye ile dönerdi
Borçlu değil alacaklı olan utanırdı

Tini tutsak olanlar, bedenleri tutsak etmeye kalkıyorlardı,
Gözünde tamahkar bir parıltı olanların eserleri böyleydi,
Vicdan mahkemesinde yargılanacak, tarihin önünde tutuklanacaklar.

İdeal daha ölmemişti düşünce de ve tinde
Bu çaba dünyayı, insanlığı zalimlerden ve ifritlerden kurtarıyordu.

Geçmişin sıcağında ısınmak isteği yürekten geldi zamanlarda
Acı anıların bir anda tatlandığı bir dönem başlar zamanın kütüğünde

Anılar tuzak gibi çeker insanı içine,
Geçmişin güzelleştiğine hafıza şaşar, sanki o geçmişi hiç yaşamamış gibi!
Eskiye ait ne varsa sıralı sırasız gündeme düşer

Gri kayalar efsunlu dudaklarıyla öpüşüyordu,
Denizin kuytuluklarında suyla,
Yanakları kızarıyordu denizin, gün batımında,
Bu sıcak kasabanın tuz tadı vardı
Suyla buluşan taşlarının dudaklarında.

İstanbul Boğazından geçiyor gemi,
Sızlatıyor her tarafımı İstanbul’un nemi,
Manzaraya keyif kurmuş çayın demi,
Ne keyiften ne de İstanbul'un çilesinden geçilmiyor.

Geçiyor boğazdan yük ve yolcu gemileri,

Senin yüzün gibiydi güneş yar, eskisinden daha aydınlık,
Pırıl pırıldı yine, belki de geçmiş alışkanlığımızdan tanıdık,
Ne ara yollarımız ayrıldı ki; biz hep kardeştik, yardık,
Farkında bile olmadan birbirimizden bıktık,
Gam yüklü bulutlar gibi

Bekledim gelmedi,
Gittim beklemiyordu.
Hayat sürekli bir elveda gibiydi

Sanki ölmeden önce ölecekmiş gibi
Hakkınızı helal edin diyordu,

İyi ki o kelebek yüreğinize uçuyor...
Kelebeğin ömrü bir tek yürekte uzuyor...
Yüreksizler var aramızda çünkü ömür biçiyor,
Kelebek bile kısa ömründen kaçıyor...

Kelebek ne yapsın, konabilecek bir yer