Önder Karaçay Şiirleri - Şair Önder Karaçay

Toprağın iliğine kan akıyor
Yüreğimize işleyen bir yağmur gibi
İnsanlık çürümüş bir zamandan bakıyor
Kendini arıyormuş gibi

Umutla umutsuzluk arasında

Reçetesini kaybetmiş bir hastanın doktora yeniden reçete yazdırmaktan başka çaresi yoktur

Reçete yazılmıştı yurdun her köşesine
Her insanın belleğinin içine

19. yüzyılın birikmiş kirini 19 kişi, 19 Mayıs 1919’da yola çıkarak yıkadı

Vazgeçilmeyecek kadar kıymetli değilmiş hayatlarımız,
Altı imzalı boş mukavele gibi buruşuk,
Hayatımızın karşılığı kadar sözleşmeler
Ve o boynu bükük ayrılış

Hazırlıksız, aniden öldüren bir darbe gibi,

Atalarım canlarını vererek bir emanet vermişlerdi bana,
O gün bugündür o emanetin nöbetini yüreğimde tutarım,
7/24 nöbeti sadece kendime yazdım, kimseye güvenim kalmadı,
Beni temsil edenlere nöbet yazdım sahip çıkmadılar.

Ekmek parasına çalıştığım kurumun sahiplerine inandım,

Kendini yönetemeyenleri yönetirler
Hayatımız boyunca sandığa oy attık,
Sandığa her attığımız oyu demokrasi,
Oy verdiklerimizi de bizi temsil ediyorlar sandık

Birileri tarafından kodlanmış kişiler

Mutluluk zaman alıyordu,
Zaman mutlu eden ve varsa onu çalıyordu
Mutluluk ile zaman arasında eşit olmayan bir takas vardı

İnsanlar içlerinde ki açığa çıkmayı bekleyen mutluluk ile zaman arasında ki alışverişten haberli miydi?

Geleceğe gönderdiğimiz,
Bizimle gitmeyen ve bizim göremeyeceğimiz,
Zamanın kapsülüdür çocuklar

İyi bir gelecek bizimdir
Yayı iyi gerebilirsek

Yine uzaklar ufukta belirdi,
Eskiden uzaklara gurbet denirdi,
Uzaklar hayallerimin başladığı yerdi,
Şimdi bulunduğum yer.

Ufuklar hep benimsin derdi,

Onlar yürek yüreğe ölürken
Öldüren yüreksizler
Silahların arkasına sığınıyordu

Düşünce ve eylemin
Bağının koparıldığı gündü o gün

Kendimizle,
Yaşadıklarımızla, yaşattıklarımızla,
Dostluklarımız, arkadaşlıklarımızla,
Yakın – uzak insanlarla,
İşimizle, uğraşımızla,
Ne yapmak istediğimizle,