Önder Karaçay Şiirleri - Şair Önder Karaçay

Geleceği bilmek istemezdim
Sevinçler kadar hüzünler de getireceğini
Biliyorum

Bunların bir sırası olmadan geldiğini de
Geleceğin kendi kendine

Doğada her şey yalnızlığın bekleyişine
Son verirdi baharla

Toprak buram buram kokar
Ćiçekler açar
Böcekler yuvalarından çıkar

Büyük gördüğümüz ve istenmeyen olaylara korkmadan bakan,
Kontrolden çıkmış gibi kendini hisseden,
Kaçınılmaz bir çatışmaya doğru ilerleyen,
Kaçımız

Kendi iç sesini dinleyerek,

Yazmalı bir kızı da yazmalı,
Yazmaya değer bir sözü de,
Yaşam akıp giderken,
Unutulmasın diye,
Yaşanmışlığın izini de yazmalı.

Bizim bildiğimiz bir bankada çalışıyordum,
Bir mudimiz parasını
Az faiz veriyoruz diye çekti,
Parasını daha fazla faiz veren
Yabancı bir bankaya götürecekti.

Yaşadığımız her yitim bir uzaklaşma
Aslında hatırladıklarımız yaman bir bağlanma
Oysa hayatımızdaki bir şeyin değerini,
Anlarız yitirdiğimizde

Hayata dönük umudunuz

Kanmaz bir yanım diğer yanıma
Sığsın kısa ömrümüz bu tanıma

Bir yarın bende, bir yarım sende,
Buluşuruz iki ayrı bedende,
Tamamlandığımızda;

Gökyüzü altında nefes almak gibi,
Bir direniştir yaşamak,
Yok, öyle boş vermek,
Alanı başkalarına bırakmak,
Nefes almaktan vazgeçmek,
Işığı terk edip karalığa dalmak,

İnsan usta olunca ya da usta insan olunca
Sınırları da insanca,
Küçük küçük yaşamlarımızın
Abartılarına bakınca,
Ne kadar kolay düşeriz bu durumlara safça

Yürekler kir tutan bir buharın aynası gibi,
Kişinin insanlığına yakışan acıma duygusu,
Berrak aynalara yön veren yaşam bakışı,
Merhamet nerede?

Kaldı mı dünyada izi,