© Copyright Antoloji.Com 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Antoloji.Com'a aittir. Sitemizde yer alan şiirlerin telif hakları şairlerin kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
1976-1977 yılları arasında öğretmenlik yaptığım bu köyün adını görünce oldukça heyecanlandım.Çünkü; Baltepe Köyünde gördüğüm insanca yardımı hayatım boyunca unutursam rabbim bana öbür dünyada hesap sorar diye düşünüyorum.Ancak ben şimdi kendime, bu yardımlar karşısında o insanlara gerekli karşılığı verebildim mi diye sorduğumda, ne yazık ki olumlu bir cevap veremiyorum.Yaşımın küçük oluşu ve ülkemin batısında büyümüş olmam,buradan en kısa zamanda kurtulmak düşüncesi vardı zaten içimde.O insanlar öyle içtenlikle davranıyorlardı ki bana, işte onun ızdırabını bügün de yaşıyorum dersem hiç te abartmış olmuş sayılmam.Pekala bu suç sadece bana mı ait?Bu soruya kolaylıkla cevap verebilirim.O günkü koşullar ve devletimizin ekonomik yapısı bunu gerektiriyordu zannnediyorum.Hele bir Tevfik Işık amca vardı ki,zannediyorum ölmüştür,beni lojmanda korkar diye tüfeğini dahi bana vermişti.Bu yazımı okuyanlara şimdi soruyorum.Köyünüze gelen bir öğretmene elinizdeki tüfeği ve her gün eşinizin yaptığı ekmeği verir misiniz?Cevabınızı duyar gibi oluyorum. Evet evet kimse bu dediklerimi yapmaz. Şu an için yapabileceğim bir şey olmadığını da biliyorum,ölenlere Alllah'tan rahmet dilemekten ve kalanlara sağlık dilemekten başka. Öğrencilerimden bu yazıyı okuyup beni hatırlayanlara da rabbimden sağlıklı ve uzun bir ömür diliyorum.Vefasız olan bir öğretmenin pişmanlığını başka nasıl anlatabilirim bilmiyorum.Tüm Baltepe'lilerden helallik dilemekten başka.Bu duygu ve düşüncelerimle tüm Baltepelileri rabbime emanet ediyorum.
1976-1977 yılları arasında öğretmenlik yaptığım bu köyün adını görünce oldukça heyecanlandım.Çünkü; Baltepe Köyünde gördüğüm insanca yardımı hayatım boyunca unutursam rabbim bana öbür dünyada hesap sorar diye düşünüyorum.Ancak ben şimdi kendime, bu yardımlar karşısında o insanlara gerekli karşılığı verebildim mi diye sorduğumda, ne yazık ki olumlu bir cevap veremiyorum.Yaşımın küçük oluşu ve ülkemin batısında büyümüş olmam,buradan en kısa zamanda kurtulmak düşüncesi vardı zaten içimde.O insanlar öyle içtenlikle davranıyorlardı ki bana, işte onun ızdırabını bügün de yaşıyorum dersem hiç te abartmış olmuş sayılmam.Pekala bu suç sadece bana mı ait?Bu soruya kolaylıkla cevap verebilirim.O günkü koşullar ve devletimizin ekonomik yapısı bunu gerektiriyordu zannnediyorum.Hele bir Tevfik Işık amca vardı ki,zannediyorum ölmüştür,beni lojmanda korkar diye tüfeğini dahi bana vermişti.Bu yazımı okuyanlara şimdi soruyorum.Köyünüze gelen bir öğretmene elinizdeki tüfeği ve her gün eşinizin yaptığı ekmeği verir misiniz?Cevabınızı duyar gibi oluyorum. Evet evet kimse bu dediklerimi yapmaz. Şu an için yapabileceğim bir şey olmadığını da biliyorum,ölenlere Alllah'tan rahmet dilemekten ve kalanlara sağlık dilemekten başka. Öğrencilerimden bu yazıyı okuyup beni hatırlayanlara da rabbimden sağlıklı ve uzun bir ömür diliyorum.Vefasız olan bir öğretmenin pişmanlığını başka nasıl anlatabilirim bilmiyorum.Tüm Baltepe'lilerden helallik dilemekten başka.Bu duygu ve düşüncelerimle tüm Baltepelileri rabbime emanet ediyorum.
1976-1977 yılları arasında öğretmenlik yaptığım bu köyün adını görünce oldukça heyecanlandım.Çünkü; Baltepe Köyünde gördüğüm insanca yardımı hayatım boyunca unutursam rabbim bana öbür dünyada hesap sorar diye düşünüyorum.Ancak ben şimdi kendime, bu yardımlar karşısında o insanlara gerekli karşılığı verebildim mi diye sorduğumda, ne yazık ki olumlu bir cevap veremiyorum.Yaşımın küçük oluşu ve ülkemin batısında büyümüş olmam,buradan en kısa zamanda kurtulmak düşüncesi vardı zaten içimde.O insanlar öyle içtenlikle davranıyorlardı ki bana, işte onun ızdırabını bügün de yaşıyorum dersem hiç te abartmış olmuş sayılmam.Pekala bu suç sadece bana mı ait?Bu soruya kolaylıkla cevap verebilirim.O günkü koşullar ve devletimizin ekonomik yapısı bunu gerektiriyordu zannnediyorum.Hele bir Tevfik Işık amca vardı ki,zannediyorum ölmüştür,beni lojmanda korkar diye tüfeğini dahi bana vermişti.Bu yazımı okuyanlara şimdi soruyorum.Köyünüze gelen bir öğretmene elinizdeki tüfeği ve her gün eşinizin yaptığı ekmeği verir misiniz?Cevabınızı duyar gibi oluyorum. Evet evet kimse bu dediklerimi yapmaz. Şu an için yapabileceğim bir şey olmadığını da biliyorum,ölenlere Alllah'tan rahmet dilemekten ve kalanlara sağlık dilemekten başka. Öğrencilerimden bu yazıyı okuyup beni hatırlayanlara da rabbimden sağlıklı ve uzun bir ömür diliyorum.Vefasız olan bir öğretmenin pişmanlığını başka nasıl anlatabilirim bilmiyorum.Tüm Baltepe'lilerden helallik dilemekten başka.Bu duygu ve düşüncelerimle tüm Baltepelileri rabbime emanet ediyorum.
1976-1977 yılları arasında öğretmenlik yaptığım bu köyün adını görünce oldukça heyecanlandım.Çünkü; Baltepe Köyünde gördüğüm insanca yardımı hayatım boyunca unutursam rabbim bana öbür dünyada hesap sorar diye düşünüyorum.Ancak ben şimdi kendime, bu yardımlar karşısında o insanlara gerekli karşılığı verebildim mi diye sorduğumda, ne yazık ki olumlu bir cevap veremiyorum.Yaşımın küçük oluşu ve ülkemin batısında büyümüş olmam,buradan en kısa zamanda kurtulmak düşüncesi vardı zaten içimde.O insanlar öyle içtenlikle davranıyorlardı ki bana, işte onun ızdırabını bügün de yaşıyorum dersem hiç te abartmış olmuş sayılmam.Pekala bu suç sadece bana mı ait?Bu soruya kolaylıkla cevap verebilirim.O günkü koşullar ve devletimizin ekonomik yapısı bunu gerektiriyordu zannnediyorum.Hele bir Tevfik Işık amca vardı ki,zannediyorum ölmüştür,beni lojmanda korkar diye tüfeğini dahi bana vermişti.Bu yazımı okuyanlara şimdi soruyorum.Köyünüze gelen bir öğretmene elinizdeki tüfeği ve her gün eşinizin yaptığı ekmeği verir misiniz?Cevabınızı duyar gibi oluyorum. Evet evet kimse bu dediklerimi yapmaz. Şu an için yapabileceğim bir şey olmadığını da biliyorum,ölenlere Alllah'tan rahmet dilemekten ve kalanlara sağlık dilemekten başka. Öğrencilerimden bu yazıyı okuyup beni hatırlayanlara da rabbimden sağlıklı ve uzun bir ömür diliyorum.Vefasız olan bir öğretmenin pişmanlığını başka nasıl anlatabilirim bilmiyorum.Tüm Baltepe'lilerden helallik dilemekten başka.Bu duygu ve düşüncelerimle tüm Baltepelileri rabbime emanet ediyorum.
1976-1977 yılları arasında öğretmenlik yaptığım bu köyün adını görünce oldukça heyecanlandım.Çünkü; Baltepe Köyünde gördüğüm insanca yardımı hayatım boyunca unutursam rabbim bana öbür dünyada hesap sorar diye düşünüyorum.Ancak ben şimdi kendime, bu yardımlar karşısında o insanlara gerekli karşılığı verebildim mi diye sorduğumda, ne yazık ki olumlu bir cevap veremiyorum.Yaşımın küçük oluşu ve ülkemin batısında büyümüş olmam,buradan en kısa zamanda kurtulmak düşüncesi vardı zaten içimde.O insanlar öyle içtenlikle davranıyorlardı ki bana, işte onun ızdırabını bügün de yaşıyorum dersem hiç te abartmış olmuş sayılmam.Pekala bu suç sadece bana mı ait?Bu soruya kolaylıkla cevap verebilirim.O günkü koşullar ve devletimizin ekonomik yapısı bunu gerektiriyordu zannnediyorum.Hele bir Tevfik Işık amca vardı ki,zannediyorum ölmüştür,beni lojmanda korkar diye tüfeğini dahi bana vermişti.Bu yazımı okuyanlara şimdi soruyorum.Köyünüze gelen bir öğretmene elinizdeki tüfeği ve her gün eşinizin yaptığı ekmeği verir misiniz?Cevabınızı duyar gibi oluyorum. Evet evet kimse bu dediklerimi yapmaz. Şu an için yapabileceğim bir şey olmadığını da biliyorum,ölenlere Alllah'tan rahmet dilemekten ve kalanlara sağlık dilemekten başka. Öğrencilerimden bu yazıyı okuyup beni hatırlayanlara da rabbimden sağlıklı ve uzun bir ömür diliyorum.Vefasız olan bir öğretmenin pişmanlığını başka nasıl anlatabilirim bilmiyorum.Tüm Baltepe'lilerden helallik dilemekten başka.Bu duygu ve düşüncelerimle tüm Baltepelileri rabbime emanet ediyorum.
1976-1977 yılları arasında öğretmenlik yaptığım bu köyün adını görünce oldukça heyecanlandım.Çünkü; Baltepe Köyünde gördüğüm insanca yardımı hayatım boyunca unutursam rabbim bana öbür dünyada hesap sorar diye düşünüyorum.Ancak ben şimdi kendime, bu yardımlar karşısında o insanlara gerekli karşılığı verebildim mi diye sorduğumda, ne yazık ki olumlu bir cevap veremiyorum.Yaşımın küçük oluşu ve ülkemin batısında büyümüş olmam,buradan en kısa zamanda kurtulmak düşüncesi vardı zaten içimde.O insanlar öyle içtenlikle davranıyorlardı ki bana, işte onun ızdırabını bügün de yaşıyorum dersem hiç te abartmış olmuş sayılmam.Pekala bu suç sadece bana mı ait?Bu soruya kolaylıkla cevap verebilirim.O günkü koşullar ve devletimizin ekonomik yapısı bunu gerektiriyordu zannnediyorum.Hele bir Tevfik Işık amca vardı ki,zannediyorum ölmüştür,beni lojmanda korkar diye tüfeğini dahi bana vermişti.Bu yazımı okuyanlara şimdi soruyorum.Köyünüze gelen bir öğretmene elinizdeki tüfeği ve her gün eşinizin yaptığı ekmeği verir misiniz?Cevabınızı duyar gibi oluyorum. Evet evet kimse bu dediklerimi yapmaz. Şu an için yapabileceğim bir şey olmadığını da biliyorum,ölenlere Alllah'tan rahmet dilemekten ve kalanlara sağlık dilemekten başka. Öğrencilerimden bu yazıyı okuyup beni hatırlayanlara da rabbimden sağlıklı ve uzun bir ömür diliyorum.Vefasız olan bir öğretmenin pişmanlığını başka nasıl anlatabilirim bilmiyorum.Tüm Baltepe'lilerden helallik dilemekten başka.Bu duygu ve düşüncelerimle tüm Baltepelileri rabbime emanet ediyorum.
1976-1977 yılları arasında öğretmenlik yaptığım bu köyün adını görünce oldukça heyecanlandım.Çünkü; Baltepe Köyünde gördüğüm insanca yardımı hayatım boyunca unutursam rabbim bana öbür dünyada hesap sorar diye düşünüyorum.Ancak ben şimdi kendime, bu yardımlar karşısında o insanlara gerekli karşılığı verebildim mi diye sorduğumda, ne yazık ki olumlu bir cevap veremiyorum.Yaşımın küçük oluşu ve ülkemin batısında büyümüş olmam,buradan en kısa zamanda kurtulmak düşüncesi vardı zaten içimde.O insanlar öyle içtenlikle davranıyorlardı ki bana, işte onun ızdırabını bügün de yaşıyorum dersem hiç te abartmış olmuş sayılmam.Pekala bu suç sadece bana mı ait?Bu soruya kolaylıkla cevap verebilirim.O günkü koşullar ve devletimizin ekonomik yapısı bunu gerektiriyordu zannnediyorum.Hele bir Tevfik Işık amca vardı ki,zannediyorum ölmüştür,beni lojmanda korkar diye tüfeğini dahi bana vermişti.Bu yazımı okuyanlara şimdi soruyorum.Köyünüze gelen bir öğretmene elinizdeki tüfeği ve her gün eşinizin yaptığı ekmeği verir misiniz?Cevabınızı duyar gibi oluyorum. Evet evet kimse bu dediklerimi yapmaz. Şu an için yapabileceğim bir şey olmadığını da biliyorum,ölenlere Alllah'tan rahmet dilemekten ve kalanlara sağlık dilemekten başka. Öğrencilerimden bu yazıyı okuyup beni hatırlayanlara da rabbimden sağlıklı ve uzun bir ömür diliyorum.Vefasız olan bir öğretmenin pişmanlığını başka nasıl anlatabilirim bilmiyorum.Tüm Baltepe'lilerden helallik dilemekten başka.Bu duygu ve düşüncelerimle tüm Baltepelileri rabbime emanet ediyorum.
1976-1977 yılları arasında öğretmenlik yaptığım bu köyün adını görünce oldukça heyecanlandım.Çünkü; Baltepe Köyünde gördüğüm insanca yardımı hayatım boyunca unutursam rabbim bana öbür dünyada hesap sorar diye düşünüyorum.Ancak ben şimdi kendime, bu yardımlar karşısında o insanlara gerekli karşılığı verebildim mi diye sorduğumda, ne yazık ki olumlu bir cevap veremiyorum.Yaşımın küçük oluşu ve ülkemin batısında büyümüş olmam,buradan en kısa zamanda kurtulmak düşüncesi vardı zaten içimde.O insanlar öyle içtenlikle davranıyorlardı ki bana, işte onun ızdırabını bügün de yaşıyorum dersem hiç te abartmış olmuş sayılmam.Pekala bu suç sadece bana mı ait?Bu soruya kolaylıkla cevap verebilirim.O günkü koşullar ve devletimizin ekonomik yapısı bunu gerektiriyordu zannnediyorum.Hele bir Tevfik Işık amca vardı ki,zannediyorum ölmüştür,beni lojmanda korkar diye tüfeğini dahi bana vermişti.Bu yazımı okuyanlara şimdi soruyorum.Köyünüze gelen bir öğretmene elinizdeki tüfeği ve her gün eşinizin yaptığı ekmeği verir misiniz?Cevabınızı duyar gibi oluyorum. Evet evet kimse bu dediklerimi yapmaz. Şu an için yapabileceğim bir şey olmadığını da biliyorum,ölenlere Alllah'tan rahmet dilemekten ve kalanlara sağlık dilemekten başka. Öğrencilerimden bu yazıyı okuyup beni hatırlayanlara da rabbimden sağlıklı ve uzun bir ömür diliyorum.Vefasız olan bir öğretmenin pişmanlığını başka nasıl anlatabilirim bilmiyorum.Tüm Baltepe'lilerden helallik dilemekten başka.Bu duygu ve düşüncelerimle tüm Baltepelileri rabbime emanet ediyorum.
1976-1977 yılları arasında öğretmenlik yaptığım bu köyün adını görünce oldukça heyecanlandım.Çünkü; Baltepe Köyünde gördüğüm insanca yardımı hayatım boyunca unutursam rabbim bana öbür dünyada hesap sorar diye düşünüyorum.Ancak ben şimdi kendime, bu yardımlar karşısında o insanlara gerekli karşılığı verebildim mi diye sorduğumda, ne yazık ki olumlu bir cevap veremiyorum.Yaşımın küçük oluşu ve ülkemin batısında büyümüş olmam,buradan en kısa zamanda kurtulmak düşüncesi vardı zaten içimde.O insanlar öyle içtenlikle davranıyorlardı ki bana, işte onun ızdırabını bügün de yaşıyorum dersem hiç te abartmış olmuş sayılmam.Pekala bu suç sadece bana mı ait?Bu soruya kolaylıkla cevap verebilirim.O günkü koşullar ve devletimizin ekonomik yapısı bunu gerektiriyordu zannnediyorum.Hele bir Tevfik Işık amca vardı ki,zannediyorum ölmüştür,beni lojmanda korkar diye tüfeğini dahi bana vermişti.Bu yazımı okuyanlara şimdi soruyorum.Köyünüze gelen bir öğretmene elinizdeki tüfeği ve her gün eşinizin yaptığı ekmeği verir misiniz?Cevabınızı duyar gibi oluyorum. Evet evet kimse bu dediklerimi yapmaz. Şu an için yapabileceğim bir şey olmadığını da biliyorum,ölenlere Alllah'tan rahmet dilemekten ve kalanlara sağlık dilemekten başka. Öğrencilerimden bu yazıyı okuyup beni hatırlayanlara da rabbimden sağlıklı ve uzun bir ömür diliyorum.Vefasız olan bir öğretmenin pişmanlığını başka nasıl anlatabilirim bilmiyorum.Tüm Baltepe'lilerden helallik dilemekten başka.Bu duygu ve düşüncelerimle tüm Baltepelileri rabbime emanet ediyorum.
1976-1977 yılları arasında öğretmenlik yaptığım bu köyün adını görünce oldukça heyecanlandım.Çünkü; Baltepe Köyünde gördüğüm insanca yardımı hayatım boyunca unutursam rabbim bana öbür dünyada hesap sorar diye düşünüyorum.Ancak ben şimdi kendime, bu yardımlar karşısında o insanlara gerekli karşılığı verebildim mi diye sorduğumda, ne yazık ki olumlu bir cevap veremiyorum.Yaşımın küçük oluşu ve ülkemin batısında büyümüş olmam,buradan en kısa zamanda kurtulmak düşüncesi vardı zaten içimde.O insanlar öyle içtenlikle davranıyorlardı ki bana, işte onun ızdırabını bügün de yaşıyorum dersem hiç te abartmış olmuş sayılmam.Pekala bu suç sadece bana mı ait?Bu soruya kolaylıkla cevap verebilirim.O günkü koşullar ve devletimizin ekonomik yapısı bunu gerektiriyordu zannnediyorum.Hele bir Tevfik Işık amca vardı ki,zannediyorum ölmüştür,beni lojmanda korkar diye tüfeğini dahi bana vermişti.Bu yazımı okuyanlara şimdi soruyorum.Köyünüze gelen bir öğretmene elinizdeki tüfeği ve her gün eşinizin yaptığı ekmeği verir misiniz?Cevabınızı duyar gibi oluyorum. Evet evet kimse bu dediklerimi yapmaz. Şu an için yapabileceğim bir şey olmadığını da biliyorum,ölenlere Alllah'tan rahmet dilemekten ve kalanlara sağlık dilemekten başka. Öğrencilerimden bu yazıyı okuyup beni hatırlayanlara da rabbimden sağlıklı ve uzun bir ömür diliyorum.Vefasız olan bir öğretmenin pişmanlığını başka nasıl anlatabilirim bilmiyorum.Tüm Baltepe'lilerden helallik dilemekten başka.Bu duygu ve düşüncelerimle tüm Baltepelileri rabbime emanet ediyorum.
Baltepe demek ginyas amcanın duvarın orda yapılan fesatlık demek baltepe demek fılankesı kendine şu şu şeyi almış işte baltepenin ruhu siz siz olun o duvarın altında yapılan konuşmaya katılmayın
İnsan özler baltepedeki o fakir sade samimi içten hayatı ve insanlarını.zaman zaman içine dokunur ve derinden hüzünlendirir.usta-emekçi ellerde yoğrulan hamurun tandırda pişerken insanın nefsine albeni (ye beni kokusu) ve her kadının bir dengbej olduğu şairlere taş çıkaran kafiyeli söylenceler.mutluluğu ne kadar sade acıyıda ne kadar derinden yaşadığını en güzel anlatır.baltepe benim vazgeçemediğim yuvam
1971-1974 yılları arasında 3 yıl öğretmenlik yaptığım,güzel insanların mekanı.hepsine selam olsun.
Van'ın Saray ilçesinin Baltepe Köyü benim doğup büyüdüğüm köydür. Ben onu çok seviyorum. Şimdi ondan uzaklardayım, hasreti içimi bir kor gibi yakıyor. İnsan uzak döşünce anlıyor doğup büyüdüğü yerin değerini. Benim sevgili köyüm seni çok özledim, çok seviyorum, en kısa zamanda sana gelmeye çalışacağım.
Ben Habip AYYILDIZ köyümün bütün sakinlerine selam gönderiyorum. Öncelikle ailemi olmak üzere herkesi çok özledim. Köyümün buz gibi sularını, dağlarını, toprağını, o şırıl şırıl akan derelerini, yaşlıların tarih kokan sohbetlerini, çeşme başında toplanan kadınların konuşmalarını, pervasızca koşup oynayan çocukları, herşeyiyle köyümü özledim. Ben köyümün delisiyim