Kültür Sanat Edebiyat Şiir

yaşasın sonunda gidiyorum :))) şimdi bekle ki, günler geçsin, büyük gün gelsin:(

benim olması gereken otomobil :))

Türk Yıldızları'nın muhteşem gösterilerini hatırlıyorum, heyecen ve gurur vericiydi.

bir kültürdür, vazgeçilmezdir kahve...

*Her kahve aynı tadı taşımaz...
Nerede içiyorsan, kiminle içiyorsan ona göre değişir...
*Sahilde oturduğun rüzgarlı bir sonbahar günü, en sevdiğin dostun ağlarken içtiğin kahvenin tadı kederlidir... Kahve telvesine yüreğinin acısı karışır.
*Bir pazar öğle sonrası annenin 'hadi bir kahve yap da içelim' dediği kahve huzurludur... Köpükler annenin göz bebeklerine yansır... Dudağının kıyısında kalan küçük bir gülümsemedir...
*Bir gece vakti zil zurna sarhoş birinin içtiği kahve düşülen kuyudan çıkma çabasıdır... Koyu kıvamlı kahverengi bir ipe tutunur çıkarsın... Çıktığın an uyuyakalırsın...
Ferahlıktır! ! !
*Dostlarla içilen kahve neşedir... Kahkahalar köpüklerin üzerinde yüzer...
*Tek başına gece vakti balkonda içtiğin kahve yalnızlıktır... Acıdır tadı...
Ama garip de bir keyfi, lezzeti vardır...
*Baban için yaptığın kahve sevgi doludur... Çay bardağında, az şekerli...
Kahve gibi görünmez sana... Ama sıcaktır dumanı tüter ve kokusu büyülüdür...
*Beklemediğin bir anda sana uzatılan kahve başkadır... Isıtır insanın içini...
*Yorgun olduğunda içtiğin kahve hafifletir seni... Kendine getirir, unutturur günün ağırlını...
*Kahve aynı kahvedir belki... köpüğüyle, rengiyle, dumanıyla aynı kahvedir.
Ama içilen kahveler ruhunun süzgecinden geçer ve tatları değişir...
Her kahve aynı değildir bu yüzden...

neyi simgeler bilmiyorum ama bana asilliği çağrıştırıyor.

benim için masumiyetin ve saflağın sembolü... her çocuk bir paptya...

Kemal :))

EFSANE...

çoçukluğum... ne çok kitap okudum severek... işte buda onlardan birisiydi...