Kültür Sanat Edebiyat Şiir

sevgili, dört elif geliyor anılırken. o da hoş ya, ne hadde adın? eski bir ipekli mendile ellerinle işlediğin karanfil değil mi şu eddâî dedikleri. o mendildeki parmak izleri sevdiğimin. bakıp da izine, ellerine akıverdiğim, ellerinde ölüverdiğim...eddâî, illa ki parmak izlerin, nar çiçeğimi eziverdiğin.

ah cehl, veyl sana ki, işte dile düşürüyorsun ademi. olsaydı da âdem düşmeseydi efendim.adem geldi adem gidecek, ama hep âdem olabilende gözü kalacak...

nurum nâr imiş, gülüm hâr, İbrahim'in gülzârı sandığım bir dağ dolusu yanan odunmuş... ateşte imişim, şahı ezhâr demiştim, sahiden hâr imiş, geç bilmişim.

yine küsmüş, yine solmuşum... yoksa o edepsiz ben miymişim?

bu sabah sevinçle fırladım, güvenle uyuduğum yataktan. hani ne olsa, içerideyken o zarar veremezdi hiç bir molekülüme. kalktım ve giyindim hızlıca, hala aranırken gözlerim var mı diye daha güzel kıyafetim. ve baktım son kez aynaya, kahrettim ah! ne de çirkinim vay, diye... ve konuşa konuşa girdim yanına... yanına ha? ah zavallı ahmak, girdiğin bir defa daha, her defa daha girdiğin yalnızlığındı. değil efendim değil. billahi değil. bu defaki yalnızlık değil, onun şahikası idi...

içimde bir fırtına idi esen, neyseler olsunlara da sığınamadım. can diyen de küsmüş, yahut da meşgul sahiden. kim bilecek? bazen öldüğümü, ölürken de en içime saklandığımı o nereden bilecek?

küçüklüğüm 'Efendim' size, muhakkak! Kibir zannolunan ihtimal ki uzletgah mahkumiyetimin arazı. Öyle bir araz ki, avazım bî nefes, sonunda ben bî nefs. Refik_i efkarımsınız 'Efendim'... Refik-i râhım...

ah minel aşki ve halatihi!
aşk baktığınız yerde üstad, aşk olduğunuz yerde,
dahası ne demeli, dönde bir aynaya bak, benim aşkım işte orada...

suzen ha, ya ki gergef? kolay mı imiş gergef eylemek? ettim demekle edilir mi ki efendim? ama denmişse inanmak da boyna borc imiş...