Elimden gelen bu ben iki kişiyim Çoğalmak neyse ne azalmak zor Birisi seni her an bırakıp gittiğim Öbürü kan gibi tutulmuş seviyor Ağzındaki acı alnındaki çizgiyim Gözlerine kirli bir bulut getirdim Hiçbir sevinç aydınlığı onu silemiyor .......... Atilla İLHAN
yaşlandığımı hissediyorum...
Yenildik;
Şimdi kim bilebilir zakkumun
O kekre tadını bizim kadar
Tenimize sinmiş sülfür kokusunu
Soluğumuzdaki cıvayı kim duyar
..........
Elimden gelen bu ben iki kişiyim
Çoğalmak neyse ne azalmak zor
Birisi seni her an bırakıp gittiğim
Öbürü kan gibi tutulmuş seviyor
Ağzındaki acı alnındaki çizgiyim
Gözlerine kirli bir bulut getirdim
Hiçbir sevinç aydınlığı onu silemiyor
..........
Atilla İLHAN
devamı da çok güzel...
çok çarparım kapıları ama gittiğim yer odam olur ;)
pervane ateşten sakınmaz canı
uğruna koymuşum başı bedeni
doldur tüfengini hedef et beni
yaram doksan dokuz yüz olur gider...
Aşık Veysel
zara güzel yorumlamış.
zülfü livaneli'nin 'kan çiçekleri' türküsünün başındaki o muhteşem ses..
erkekler düşünsün ;)
tenkit yaparken de açık olmak gerekir.öğrenemedik eleştiri yapmayı ve kabul etmeyi..
farsçadan dilimize girmiştir.aslı; yâ + hôd, 'hôd' ise 'kendi' manasına gelir.
ares'ten vazgeçmem!