Kültür Sanat Edebiyat Şiir

Bir zamanlar kahkahaların duyulduğu yerde, hiçbir canlının olmaması, bir daha yarım saniye bile duramayacağınız biriyle aynı fotoda aynı karede durduğunuza bakmak, sokakların isimsiz, yolların tarifsiz ve umut denen sözün telaffuz dahi edilemediği yerde her şeyin sınav olduğunu düşünebilmek, çaresizliğin değil yeniden ayağa kalkabilmek için nedenlerinin olduğunu düşünebilmek.

Çıkarcı insanın her gün masası değişir,değerleri değişir her dönemde abisi ve kardeşi değişir. Namuslu insanın ise sadece giysisi değişir. Ne yolu ne yoldaşı ne kardeşi ne de ortamı değişir.

İiyidir bazen,salağa yatmak; insanların gerçek yüzlerini görürsün.Hem ne çıkar seni aptal bilseler?Sen kendini bildikten sonra bu durum sadece onlara zarar.Gücünün farkındaysan eğer, ne olmuş yani seni işe yaramaz ve anlamaz bilip arkandan konuşsalar? İyidir salağa yatmak; kendini zeki(!!!) sananları izlemek ve günün sonunda salak halinle zekilere gülebilmek...

Bir üniversite öğrencisi anlatıyor; "Bizim üniversitede genç kızların kullandığı saatlerden takan bir doktor vardı. Bu haline sürekli güler,eğlenirdik. Sonradan öğrendik ki, ölen kızına aitmiş."
(Acıyla kıvranan ama konuşamayan kalpler vardır)

Hastanenin birinde genç bir kızın başındaki peruk düşer ve orada bulunan herkes gülüp, kahkaha atıp eğlenir. Bir genç adam, kadına yardıma koşar, genç kadın ağlayarak ve titreyerek; "Benim hiçbir suçum yok. Kanser ne yazık ki bütün saçlarımı aldı."der.(Davranışlarınıza ve aymaz tavırlarınıza dikkat ediniz.)
.

Okulda başarı seviyesi düşük bir çocuk annesinin mezarına gider ; "Anne...! Benimle okula gel. Öğretmen beni öğrencilerin önünde 'Senin annen ihmalkar bir kadın seninle hiç ilgilenmiyor' diye azarlıyor." der.
(Daima dikkatli ol. Öyle sözler vardır ki, öldürür.)

KİBİR ve PEŞİN HÜKÜM; İLMİN İKİ DÜŞMANIDIR.

Kötü insanların balkonundan yüreğinin karanlıklarıyla gökyüzüne bakıyorsan,güneşi görmeyi bekleme

İnsan,altı kenarlı bir uçurtma gibidir.En tepesinde İNSAN vardır.İnsan doğar CAN kazanır.Büyür GÜÇ kazanır.Gücünü İKRAR’ından alır.İkrar,verdiği kararlardır.Eğer kararlarında ADALETLİ ise erdemli olur.Adaletinde kemali bulursa KAMİL olur.İşte o zaman Yunus Emre’nin dediği gibi canlar cananı olur ve ölse bile sadece bedini ölür,o sonsuza kadar yaşar.Bu kenarlardan biri eksik olacak olsa uçurtma uçamaz.İnsan da kamil olamaz.Kamil olmayana da İnsan denemez,”beşer” denir.Beşer,deri demek.Üstümüze aldığımız,ayağımıza giydiğimiz yemeni gibi.Ama o sonsuza kadar yaşayamaz,dayanıksızdır çünkü.İşte bu yüzden beşer hep şaşar,ee zayıftır da ondan.Ona güç verecek onu yaşatacak olan şey eksiksiz adaletle alacağı kararlardır.Ancak işte o zaman insan olur.Kamil olan adaletini hak ile sağlar.
Hak,içinde senin olmadığın kararlardan ibaret adalete denir.Adaletin kemali böyle olur.Yani insanın sonsuza dek yaşaması,içinde kendinin olmadığı tertemiz adaletle aldığı kararlara bağlıdır.İşte o zaman insan toprağın altında kalsa da ölmez.Hakk’a aşıktır çünkü.Yunus’un dediği gibi;
Ölen hayvan imiş, aşıklar ölmez.