Kültür Sanat Edebiyat Şiir

Katılmıyorum ablacım.
Bugün ben nefret hakkında düşüneyim sen de sevgi hakkında düşün. Bakalım akşama senin psikolojin daha iyi benimkisi daha kötü olacaktır. Kesin.

Şahsen ben düşünmedim. Sevgi hakkında düşündüm uzun uzun.
Baktım ki insan sevildiğini, önemsendiğini, değer gördüğünü, öncelendiğini hissettiği zaman bütün yaraları sağalıyor. Öfkelerinden isyanlarından arınıyor. Yaşama dair yeni umutlar besliyor. Yaşamaktan haz alıyor.
Önemli olan o sevgiyi hissettirecek insan olması.
Dudaktan kulağa değil, yürekten gönüle kurulan bir köprü gibi.

Öfkenin yerine sevgi koyarak aşacaktır insan her türlü zorluğu. Yunus'un da dediği gibi, Yaratan'ın hatrına en azından.

Şöyle bir tefsir okumuştum bir zamanlar Rabi abla. Çok hoşuma gitmişti.
"İgr'a bismi rabbikelllezi halag, halagal insane min alak"
Klasik tefsirlerdeki anlamı ; Yaratan rabbinin adıyla oku, ki o insanı bir damla sudan yarattı.
Bahsettiğim tefsir ise şöyle;
Yaratan rabbinin adıyla oku, ki o insanı bir alâkadan (sevgiden) yarattı.
Doğrusu budur diyemeyiz ama bakış açısı muhteşem. ;))

Öfke bitirir insanı, asıl sevgidir yaşatan ve diri tutan.
Uğruna mücadele edeceği bir olgu çıkar ortaya.
Emek vereceği bir olgu.
Aytmatov'un dediği gibi " emektir sevgi"
Nefret insanın içinde biriktirdiği bir kurttur sadece. Diri tutar gibi görünür ama kendi kendini kemirir.

Rabia ablam öğlene doğru gelir kılıç kalkanı ile.

Bazılarımız bu konuda çok şanslıdır. Bazılarımızın gökyüzü hâlâ masmavidir.
İçinde güneş doğup batmayanlar bu dünyadan insanlar.
İçinde saf ve menfaatsiz sevgi biriktiren herkese günaydın.

"Tıp kitaplarında yazmaz ama sevgi her yarayı iyileştirir.''
Dr. Nowzaradan

Sen ol küçük bir kıvrımdan, bir heceden
aşk için bir vaha değil aşka otağ yaratan
sen ol zihnimde yüzen dağınık şarkıları
bir harfin başlattığı yangın ile söndür
beni bir ses sahibi kıl, kefarete hazırım
öyle mahzun
ki hüzün ciltlerinde adına rastlanmasın. ->İ.Özel

Gibi ;)...

Özü sözü bir olanlara günaydın.