Kültür Sanat Edebiyat Şiir

Geliyormuşum;
pencerelerde yaz
ve bileklerimde bayat bir intiharOysa ölünecek bir şey yokmuş,
gidince sen,
yaşanacak bir şey olmadığı kadarYanıyormuşum;
vardığım yere bırakıp kendimi.
Atlasında yeryüzünün
çılgın
ve çirkin
ve hüzünle oyalanan.
Yüreğimde kül tadı nice yangından kalan...Ölüyormuşum;
senin saçların uzuyormuş üstelik.
Ölünce ben, cıgarayı da bırakıp taksit ödüyormuşsun.
Bedenin tecritmiş geçliğinden,
ikisi de yalnızmış,
geceler öpüyormuş memelerinden...Bense geçliğimi pazarlıksız
ve hızla geçtiğimden;
bugünler saçlarımla birlikte şiir yazmayı da kısa
kestiğimden,
piç kalmış aşklarla avutup kendimi,
bileklerimde bayat bir intiharın dikiş izleri,
gelip geçmiş yılların diş izleri ömrümde,
neşter ve gül’müş hayat.
Gülüyor...Gülüyor...Gülüyormuşum...

Y.O.

sebré gili gazin û loma ji mi nekin
çavê xezala mi li revê bû, dilê xezala mi li sekné bú
tu bala xwe bide him diçère Rebiyo lo him dikaye

Hayatta sevmem dedin ya,
bunun bir de öteki dünyası var,
umutlanıyor işte insan.

Murat Menteş

İnsan bazen Şakıro’nun “ Mirin Emrê Xwedê ye ez dimirim” dediği yerde dökülüyor …

Ne eksik ne fazla

Sen

Bağrında Yalnızlığı Saklayan

Bir Düştün Bana ...

Alıp Götürdün Yüreğimi

Yüzündeki Uçurumun Kıyısına …

Sonsuz

Sensiz


Düşüyorum …

İyiden
Güzellikten yana ne kaldıysa içimde
Onlarla düşlüyorum seni
Düşleyip
sarıp sarmalıyorum ömrümü…

Terkedilmiş bir köy hüznü içimde
Göçler sana
Ardından sallanan eller bana kaldı

Şehir yalnızlığım

Sen nasılsın?

Sonum geldi Olric.
Kendime yeni bir önsöz yazmak istiyorum.
Yeni bir dil yaratmak istiyorum.
Beni kendime anlatacak bir dil.

O.Atay

Ah yüreğim
Göğsümde ki öksüz çocuğum
Sustur artık o sesleri maziden gelen …

Yorgun
Gidişin soldurdu gülüşlerimi

Umarsızca yüzünde güldüğüm

Sen nasılsın ?