Kültür Sanat Edebiyat Şiir

Cem Çelik 25.05.2007 - 10:54

'DYLAN THOMAS ' bana daha çok şiirlerindeki bilimsel kaynak ve ileri dil anlayışıyla türk edebiyatında nilgün marmara'yı çağrıştırıyor. şiirindeki biçem anlayışı etik pigmentlerin duruşu bakımından da durum böyle. aslında kendini bir yolun sonunda ne kadar illegalize olarak görse de anlatış tekniği muazzam kimbilir bizdeki son dönem postmodernist akımın en uç insanların bir tanesi olarak çıkmış şiir arenasına.

Lanet Herif 09.04.2007 - 13:00

bir de ecevit çevirisi var ki aslında kötü de sayılmaz

ölüme kalmayacaktır bu dünya

ölüme kalmayacaktır bu dünya.
çırılçıplak ölüler
aydaki rüzgardaki adamdan olacaktır;
kemikleri tertemiz ve tertemiz kemikleri yok olduğunda,
yıldızlardan olacaktır, ayakları, dirsekleri;
akılları başlarında olacaktır delirseler de,
denizlere batsalar yükseleceklerdir yine;
yok olsa da sevgililer sevgi yok olmayacaktır;
ölüme kalmayacaktır bu dünya

ölüme kalmayacaktır bu dünya.
dalgaların altında upuzun yatanlar
dağılıp gitmeyeceklerdir denizde;
burulsalar da kasları koparan
çemberlerinde gerili, kırılmayacaklardır;
kopsa da ellerinde gerilen insanları,
kötülükler dolu dizgin delip geçse de onları;
paramparça olsalar da çözülmiyeceklerdir;

ölüme kalmayacaktır bu dünya.
haykırmaz olsa da kulaklarında martılar
gümbürdemez olsa da dalgalar kıyılarda;
çiçeklerin fışkırdığı yerde bir çiçek bile
kaldırmaz olsa başını çarpan yağmura;
deli de olsalar ölü de çiviler gibi
başverecektir kişilikleri, kırçiçeğinden sürer gibi;
çıkacaklardır güneşe tükeninceye dek güneş,
ölüme kalmayacaktır bu dünya.

çeviri: bülent ecevit
kaynak: sosyalist kultur ansiklopedisi

Lanet Herif 09.04.2007 - 12:57

Ve Artık Hükmü Kalmayacak Ölümün

Ve artık hükmü kalmayacak ölümün.
Ölüler çırılçıplak birleşecek tek bir gövdede
Yeldeki ve batı ayındaki adamla;
Kemikleri ayıklanınca ve yitince arı kemikler
Yıldızlar olacak dirseklerinde ve ayaklarında;
Delirseler de uslu olacaklardır her zaman
Batsalar da denize doğacaklardır yeni baştan;
Sevenleri kaybolsa da sonrasız yaşayacaktır sevgi;
Ve artık hükmü kalmayacak ölümün

Ve artık hükmü kalmayacak ölümün.
Kıvrımları altında denizin
Yatacaklar upuzun ölmeksizin yelcene;
Kıvranıp işkence aletleri üstünde
Adaleleri çözülünceye dek
Kayışla bağlasalar tekerleğe ezilmeyecekler
Avuçlarında ikiye bölünecek inanç,
Tek boynuzlu canavarlar yönetecek onları
Yıpratamayacakları her şeyi o paramparça kıracak;
Ve artık hükmü kalmayacak ölümün.

Ve artık hükmü kalmayacak ölümün.
Martılar ağlamayacak artık kulaklarına
Dalgalar kırılmayacak gürültülerle deniz kıyılarında;
Bir mayıs çiçeği soldu mu hiçbir çiçek
Başkaldırmayacak vuruşlarına yağmurun;
Çılgın ve ölü olsalar da çiviler gibi,
Başları çekiç gibi vuracak papatyalara,
Güneş batıncaya dek güneşte kırılacaklar,
Ve artık hükmü kalmayacak ölümün.