Nedim Uçar Şiirleri - Şair Nedim Uçar

Yalnızlığın sokağında durmadan,
Yürüyorum adımlarım tekdüze.
Akşamın rengini içerken camlar,
Mor yamaçlar el sallıyor gündüze.

Seni düşlediğim günün ardından,

Gurbetin ayazı, sılanın yazı,
Bağladı yolumu gelemiyorum.
Sensizlik içimde dinmeyen sızı,
Aşkını kalbimden silemiyorum.

Hasretin gönlümde yanar dağ gibi,

Akşamın koynunda sıralı dağlar,
Ferhat’ın sabrıyla delemiyorum.
Gözlerim yollarda yüreğim ağlar,
Bekleme sevdiğim gelemiyorum.

Umudum kırıldı hayalim söndü,

Yüreğim karlı dağlara benzer,
Anamın göz yaşlarında ağaran tanım.
Bakışlarımda yıldızlar oynaşır,
Ben şehidim,
Toprağa düşen canım.

Pusu kurmuş karanlığın ardında,
Bir umutla dağlar aşan can bizim.
Kadir bilmez insanların yurdunda,
Kör kurşunla yere düşen kan bizim.

Asırlardır barbar diye işlenen,

Gökte uçan telli turnam,
Selam götür nazlı yare.
Aramızda karlı dağlar,
Sen yaralı ben biçare.

Rüzgara sal kanadını,

Suskunluğun şafağında ansızın,
Gözlerimden bahar seli boşanır.
Sensiz yağmur yorgun düşer geceme,
Karlı dağlar yalnızlığı kuşanır.

Sarı yıldız raks ederken semada,

Yüce dağ başında yolda kalana,
Yakınlar çok uzak görünür dostum.
Hem kuşa rastlanır hem de yılana,
Biri uçar, biri sürünür dostum.

Solan yaprağını döken ağaçlar,

Esme seher yeli başım dönüyor,
Umudu dağlara ektim de geldim.
İçimde ateşler yanıp sönüyor,
Gurbetin kahrını çektim de geldim.

Ağaçlar sararmış, yapraklar solmuş,

Mercanların yosun kokan saçında,
Gelgitlerin delişmen dalgası.
Ak köpükler sahillere saçılır,
Beyaz kumun uykuları açılır,
Suyu eler yunusların gagası.