Nedim Uçar Şiirleri - Şair Nedim Uçar

Tarihe kurtuluş damgası vuran
Nice koçyiğitler yatar Afyon’da,
Al bayrak altında dostluklar kuran,
Sevdalı yürekler atar Afyon’da.

Yerleşim alanı üç tepe koyu,

Beni bırakıp da yalnız başına,
Kızdırma sevdiğim Allah aşkına.
Bir garipti diye mezar taşına,
Yazdırma sevdiğim Allah aşkına.

Virane olmadan gönül sarayı,

Göğsüme saplanan derin sızıyı,
Acı çekmeyenler bilmiyor baba.
Alnıma yazılan ince yazıyı,
Yazan kara yazmış silmiyor baba.

Istırap içinde geçer günlerim,

Geceler uykusuz, gündüz hastayım,
Gözlerim görmüyor sanki pustayım,
Sen gittin gideli kara yastayım.
Yokluğun içime sinmiyor baba,
Gözümün yaşları dinmiyor baba.

Can evimden vurdu beni,
Bir güzelin bakışları.
Genç yaşımda yordu beni,
Ankara’nın yokuşları.

Görünüşte belli etmez,

Dilimde bir şarkı yıllardan beri,
Söylesem sevdiğim arar mı dersin?
Çevirsem mabede geldiğin yeri,
Mutluluk bir ömür sürer mi dersin?

Yüreğim dünyaya aşkı anlatsa,

Gönül kitabına yazdım adını,
Dil’imde duasın bil anneciğim.
Hiçbir şey veremez senin tadını,
İsmin dudağımda bal anneciğim.

Hasreti gül diye yollara serdim,

Toprak kendine çeker insanı,
Direnmek boşuna.
Ölmekten başka nedir ki,
Gidip de gelemediğimiz ikinci yer,
Her şey aşina.

Gökten güneşi indirsem,
Yağan yağmuru dindirsem,
Esen yellere bindirsem,
İçimdeki yalnızlığı.

Dağları yollara sersem,

Turnalar göç eder bizim illerde,
Şimdi bağ bozumu zamanı dağlar.
Bir garip şairim gurbet ellerde,
Gitmiyor başımın dumanı dağlar.

Gözümün yaşları Ergene Suyu,