Nedim Uçar Şiirleri - Şair Nedim Uçar

Bugün bana yol göründü,
Yorgun argın gidiyorum.
Dağlar beyaza büründü,
Yorgun argın gidiyorum.

Sıkışır göğüs kafesim,

Aşılmaz bir duvar gibi çağdaş yaşam,
Yağmurları, doyasıya içen toprakta yas var.
Tortuları altında kıvranan yorgun yeşilin,
Kül rengi saçlarında silinmez pas var.

Esintileri dinleyen bu sessizlik ortamında,

İlkbaharda gün batımı zamanı,
Sırma saçlı nazlı yâri yitirdim.
Dağılınca mor yaylanın dumanı,
Yüce dağda beyaz karı yitirdim.

Al şafakta bulutların güncesi,

Dökülürken çürük sözler küfeden,
Haber geldi tefe ile tüfeden,
Ucuz diye kontör aldım büfeden,
Telefona taktım amma boş çıktı.

Gıdaları tane tane seçerken,

Yıldızların kaydığı hicranlı gecelerde,
Üşürken yakamozlar düşlerim yarım kalır.
Yeni ayın ufktan sensiz battığı yerde,
Serin bahar rüzgarı eser gönlümü alır.
Dr. Nedim UÇAR

Açar beyaz zambaklar suyun serinliğinde,
Göçmen kuşlar yol alır ufkun derinliğinde,
Ahu gözlü bir dilber aklını çeldiğinde,
Unutulur gidersin,ecelin geldiğinde.

Kara örtüsünü yırtarken zaman,
Bir tutam yeşilde rüzgar çığlığı.
Kaldırım taşları eğrelti otu,
Dinmez başağrısı gölün sığlığı.

Dağın eteğine çömelen tepe,

Gün olur düşersen hastaneye,
Yattığın odaya bir hüzün gelir.
Bir anda kalınca yalnız başına,
Geceler hastaya çok uzun gelir.

Doktor şifa diye yazar ilacı,

Yaz yağmuru yamaçları sarınca,
Deli çaylar kar suyuyla beslenir.
Boz dumanlar vadilere durunca,
Kızılırmak Kızıl dağdan seslenir:

Yol ver Sivas,Kayseri’ye varayım,

Semada bulutlar kanat gerince,
Dağlara sis çöker, yeller konuşur.
Baharda yaylalar koku sürünce,
Yapraklar gülümser, güller konuşur.

İlk yağmur damlası düşünce yere,