Nedim Uçar Şiirleri - Şair Nedim Uçar

Islak çakıl taşları ürperirken sularda,
Dalgalar ortasında martılar çığlık atar.
Anılar canlanırken bir anlık duygularda,
Bir deniz sahilinde bakır renkli gün batar...
Islak çakıl taşları ürperirken sularda.

Hüzün çiçekleri büyür içimde,
Suları gözyaşım.
Yalnızlığım yıldızlardan öte,
Dökerim yüreğimi mısralara.
Zamanın eskitemediği insanım.
Çünkü ben; şairim.

Dünyayı ışıtan sabah güneşi,
Sisli ufuklarda erken sarardı.
Yanarken sinemde sevda ateşi,
Hasretin içimde mevsim bahardı.

Yorgun kanepeye sensiz yaslandım,

Bir haber yok,bir selam yok,bir ses yok,
Bir hıçkırık, bir tebessüm, bir his yok,
Yüreğimde dünden kalma heves yok,
Beni bu yoklardan kurtar ey Tanrım.

Yağmur yüklü bulutların ardından,
Damla damla düşüyorum nerdesin?
Gökkuşağı salınırken derdinden,
Güneşim ol, üşüyorum nerdesin?

Çağıldayan pınarların başında,

Kar tanesi kirpiğine konarken,
Güneş rengi saçlarına ör beni.
Hasret seli gözlerinde donarken,
Kışı gelmez iklimlere sür beni.

Gök mavisi hülyalara dalmışım,

Renklerin buluştuğu kristal bir kadehte,
Suya hasret gül gibi serabı içiyorum.
Yalnızlığın çölünde bütün gülüşler sahte...
Buğulu aynalarda yüzleri seçiyorum,
Renklerin buluştuğu kristal bir kadehte.

Gün doğar Kaçkaç’ın sisli başından,
Ilgıt ılgıt eser yelin Köşektaş.
Bozdağ sıyrılırken boran, kışından,
Baş çataktan iner selin Köşektaş.

Kıbleyi gösterir Kartal Kayası,

Şahlanan kır atını, denize sürdü Mehmet,
Leventler haykırdılar, bize ölmeyi emret.

Filikalar karıştı, mancılığın sesine,
Tarihler destan yazdı savaşın böylesine.

Gittiğin sahilde beklerken seni,
Mevsimler içinde güze dönmüşüm.
Saçıma yağan kar üşütmez beni,
Ateşi küllenen köze dönmüşüm.

Gemiler yanaşır sisli rıhtıma,