Nedim Uçar Şiirleri - Şair Nedim Uçar

Beyaz bulut kümesi rüzgarın kıskacında,
Dertle yüklü başını dağa vurdu vuracak.
Gök yüzünün mavisi rüzgarın avucunda,
Susuz kalan dalları şimdi kim kurtaracak?

Aşka gelir dağlar taşlar, dile döner seher vakti,
Gözden akan gamlı yaşlar, sele döner seher vakti.

Rahmet kapısı açılır, bereket olur saçılır,
Yedi köprüden geçilir, yola döner seher vakti.

Dallar yaprak döktü çiçekler açtı,
Gidenler geriye gelmiyor Tanrı’m.
Baharda yolların huzuru kaçtı,
Bulutların yüzü gülmüyor Tanrı’m.

Gönül defterimin sayfası beyaz,

Yıldızlar kayboldu, şafaklar söktü,
Zamanla yarıştım sor sabahlara.
Ağaçlar yeşerdi, gül yaprak döktü,
İsmini işledim mor sabahlara.

Güneşle birlikte ışıklar söndü,

Salınırken dalgalar ak köpüklü sularda,
Göz ucuyla izlerim saatin sarkacını.
Yol alırken martılar tedirgin kıyılarda,
Serin esen kara yel unutturur acımı.

Gökteki sarı yıldız sararken mavi ay'ı,
Gecenin mateminde artıyor yalnızlığım.
Sana ulaşmak için şu yalancı dünyayı,
Gönül terazisinde tartıyor yalnızlığım.

İçimdeki yalnızlığın, adını,
Gurbet miydi, sıla mıydı unuttum.
Alamadım şu dünyanın tadını,
Hasret miydi, çile miydi unuttum.

İçin için gözyaşları döktüğüm,

Yediğin her şeyi tatlı sanırsın,
Her balın içinde zehir bulunur.
Böyle gider ise çok aldanırsın,
Her sözün içinde kahır bulunur.

Çöllerin yanında dağlar bilirim,

Kasırgalar ağaçları budarken,
Yıldırımın şavkı düşer sulara.
Ay aydınlık gecelere hasretim,
Uykuları yatırdılar dağlara.

Bulutlara gem vurmayı denerken,

Yitirilmiş duyguların ardından,
Kar yağıyor yüreğime bu gece.
Kırık dökük sevdaların derdinden,
Ay dönümü yaşantım bir bilmece.

Anlaşılmaz sevgilerin fermanı,