Nedim Uçar Şiirleri - Şair Nedim Uçar

Bunca yılsonunda yeni anladım,
Sensizlik seninle olmak demekmiş.
Ey bahar kokulu sevdiğim kadın,
Sensizlik seninle dolmak demekmiş.

Ahu gözlerine, kalem kaşına,

Sevdalı gönlüme bir dost ararken,
Ansızın karşıma çıktı sigara.
Canımdan öteye bir yol sorarken,
Karanlık zindana tıktı sigara.

Elimde ne varsa aldı götürdü,

Kuruyan dalların solan yaprağı,
Düşünce toprağa, yele karışır.
Yalancı dünyanın düzeni böyle,
En yakın bildiğin, ele karışır.

Hayaller gözünde büyür bir zaman,

Yaş kemale erip zaman gelince,
Sade bir törenle oldu emekli.
İçinde bir sızı inceden ince,
Kendini dışarıda buldu emekli.

Buruk bir sevinçle evine koştu,

Mevsimler girmeden gündönümüne,
Bir kerecik olsun ara sevdiğim.
Sen de benim gibi sev ölümüne,
Yüreğim aşkından çıra sevdiğim.

Dağları deliver bahar, kış deme,

Ya tutukla beni ya da hüküm ver,
Bildiğini söyle susma hakim bey.
Bir suçum yok ise el alem ne der,
Dar ağacı kurup asma hakim bey.

Dayım,amcam tanıdığım yok benim,

Hıçkıran pınarın ayakucunda,
Yeşil örtüsünü giyer yamaçlar.
Kalbim mutluluğu sende bulurken,
Işık demetini süzer ağaçlar.

Pembe bulutlarda kuşun kanadı,

Güney Marmara’nın yeşil incisi,
Yediveren açar gülü İznik’in,
Güneşi beklerken sabahın sisi,
Uykudan uyanır gölü İznik’in.

El işi çiniler zaman büyüsü,

Yoksul sabahların sıtma nöbeti,
Kasırga estirir ummadık yerde.
Işık oyununa mıhlanmış saat,
Dünyanın tersine her an seferde.

Yüreği ağzında akşam güneşi,

Bir başka biçimde oluyor akşam,
Dağları örtüyor gece karası.
Dizine yatıp da yüzüne baksam,
O zaman derim ki, cennet burası.

Gökyüzünde sarı yıldız göz kırpar,