Nedim Uçar Şiirleri - Şair Nedim Uçar

Ey derin bakışları denizler kadar durgun,
Ey pembe gülüşleri kıtalar kadar yorgun.
Yaşamın kıyısında kendi kendine sürgün,
Hüzünlenme ey Ned.m Hatırlanırsın bir gün.

Dalımda kuruyan bir yaprak gibi,
Yıllar nasıl geçti anlayamadım.
Yüreğim aslında bir çocuk gibi,
Aynada kendimi tanıyamadım.

Bir zaman ne güzel saçlarım varmış,

Yanık bağrım için için kavrulur,
Duygularım sahralarda savrulur,
Üzerime karlı dağlar devrilir,
Çığ altında kimsesizdir ağıtlar.

Yaz güneşi kızarırken ufukta,

Sana açtım kalbimi kıracaksan kır hadi,
Şu yaralı sineme vuracaksan vur hadi,
Yaşama sevincimi ellere bırakamam,
Hatırımı gönlden soracaksan sor hadi.

Dünyada kimsesiz kalırsan eğer,
Cahile derdini dökme yanarsın.
Güzele ömrünü versen de değer,
Çirkinin kahrını çekme yanarsın.

Baharda çiğ düşer dağın karına,

Gökyüzünde kanat açan bulutlar,
Yavaş gidin peşinizden geleyim.
Vatanımın üzerinden geçerken,
Yağmur olup toprağına çileyim.

Hüzünlendim yalnızlığım artıyor,

Bülbülün feryadı, gülün vebali,
Her seher vaktinde değişmez hali,
Yağmuru özleyen toprak misali.
Umutla ben seni beklerim gülüm,
Ömrüme bir ömür eklerim gülüm.

Baharın buruk havası sinmiş üstümüze,
Doygun maviye çalan gökyüzü birazcık loş,
Düzeni allak bullak olmuş şehirlerin,
İnsan selini yutan ara sokaklar boş.

Zaferi olmayan savaşların tutsağı gibi,

Elveda demeden gittiğin gece,
Ellerim başıboş kaldı sevgilim.
Yıldızlar semada kaydı gizlice,
Gözlerim hayale daldı sevgilim.

Geceler uzadı uyku tutmadı,

Beklerken yarınları umudum dünde kaldı,
Efsunlu bakışlarda özlemim günde kaldı.
Hüzün yağmurlarında yıkadım aşkımızı,
Mazimizi andıkça gönlüm sürgünde kaldı.