Nedim Uçar Şiirleri - Şair Nedim Uçar

Burcu burcu kokan gonca güllerde,
Dostluğa uzanan sıcak ellerde,
Sevgiyi anlatan bütün dillerde,
Aşk ile söylenen sözde Yunus var.

Barışın rehberi olan illerde,

Sahilleri kırbaçlarken dalgalar,
Vadilerde yankılanan ses benim.
Uçurumda dinlenirken gölgeler,
Yokluğunda yetim kalan his benim.

Karanlıklar yaslanırken engine,

Mevsimi yaz olan bir kumsaldayım,
Bir yanım okyanus, bir yanım kara.
Başımın üstünden martılar geçer,
Gözümün ucunda hazin manzara.

Suların sahile vurduğu yerde,

Kimisi ormanda,kimi kıraçta,
Nüfusu az olan köylerimiz var.
Kimisi derede,kimi yamaçta,
Yazın insan dolan köylerimiz var.

Kimisi yağmurda,kimi karda,

Gecenin bir yarısı,
Paramparça uykularım.
Yıldızlar da kayboldu birden,
Sabahsızlık bütün korkularım.

Ay karanlık yol uzun,

Gözlerim maviden siyaha bakar,
Rüzgarlar bulutu sağdı sağacak.
Kıvılcım yükselir şimşekler çakar,
İlkbahar yağmuru yağdı yağacak.

Birazdan toprağa damlalar düşer,

Her evde mutluluk, her evde hüzün,
Oluyor kardeşim, olmuyor sanma.
İçin ağlasa da görünen yüzün,
Gülüyor kardeşim, gülmüyor sanma.

Her canlı dünyada arar dengini,

Gün ışığında yıkanırken beyaz bulutlar,
Gece yarısı karanlığında ıslandım.
Ayak izlerimizi kazımayın sokaklardan,
Kar yanığı yüreklere yaslandım.

Dağın eteğinden inerken ırmaklar,

Gökten alevler yağar yer kürenin yüzüne,
Şimşekler otağ kurar mor dağların düzüne,
Takılırken gözlerim yıldızların izine,
Ayın gölgesi düşer gecenin dehlizine.

Işık saçan gözlerini,
Bir görüşte kandım, yandım
Baldan tatlı sözlerini,
Abu hayat sandım, yandım.

Zemheride kara, buza,