Nedim Uçar Şiirleri - Şair Nedim Uçar

Karşılıksız sevenin sevda yüreğinde yük,
Gördüğüm her insanın çilesi dağdan büyük.
Her sabah aynı yerden Güneş yine doğsa da,
Zamanın girdabında höyük üstüne höyük.

Yorgun güneş ufuklarda solarken,
Ayrılığın yüreğimde kor gülüm.
Yaz yağmuru vadileri sularken,
Sevdamızı anlatması zor gülüm.

Unutulmuş hatıralar günahsız,

Turnalar dönüyor akşam turundan,
Nehirler içiyor dağın karından,
Bulutlar inmeden göz pınarımdan,
Günleri aylara eklemeden gel,
Yorgun düşen kalbim teklemeden gel.

İç Anadolu’nun orta yerinde,
Göklere uzanır başın Erciyes.
Bulutlar dinlenir yanık serinde,
Çağları kucaklar yaşın Erciyes.

Yamacından akar soğuk pınarın,

Gözlerinden yaz yağmuru yağmadan,
Sele dönüp gamzeleri boğmadan,
Erken uyan üstüne gün doğmadan.
Efil efil yeller gibi es de gel,
Gurbet elden ilişkini kes de gel.

Unut gitsin artık beni arama,
Ok sapladın tam göğsüme şurama,
Hoyrat eller dokunmasın yarama.
Yüreğime için için yer ettin,
Aklım aldın gözlerimi kör ettin.

Yaşam bir uzlaşma yargıdan öte,
Solgun dudaklarda asrın gülüşü.
Dizgini zorlarken yılkı atları,
Turkuaz renginde suların düşü.

Korkular üşürken çıkar uğruna,

Seni sensiz yaşadığım yıllarda,
Aynalara bakmadığım yalandır.
Mecnun gibi dolaşırken çöllerde,
Sular gibi akmadığım yalandır.

Hep aklımda gök mavisi gözlerin,

Gözlerinde arşın arşın gezerken,
Sorgulanmış sevdalara atıldım.
Saçlarının dalgasında yüzerken,
Bir yağmura, bir de sana tutuldum.

Ellerinde ak martılar uçarken,

Bilenler söylesin bu nasıl sevgi,
Ayrılsan özlerim, kalsan özlerim.
Özlemek sadece bana mı vergi?
Ayrılsan özlerim, kalsan özlerim.

Umudum seninle göğe yükseldi,