Necdet Arslan Şiirleri - Şair Necdet Arslan

kendime tuttuğum ayna kırıldı
paramparça hayal …aşkın portresi
karmaşanın ve kalabalığın içinde
kaybolmazken dalıp gitmek ve söylenmek:

‘’körfezdeki suya bir bak…’’

Derken ışık yavaş yavaş çekilip yerini karanlığa bıraktı. Gözüme tekinsiz görünmeye başlayan bu evi terk edebilecek miyim, bilmiyorum.
Bir zamanlar güneşin oynaşmaları açık pencereden içeri taşmakla kalmaz duvarlara yansırdı. Oyalanırdım bir süre o ışık oyunlarıyla.
Sadece yıllardır oturduğum bu ev mi soluyor,diyorum kendime. Şimdi sahipsiz ölülerden ayrıksı olmayan bu evde alışık olduğum o kahkahaları ,karşı sırtlara vurup yankısı geri dönen şarkıları ,arka bahçesinin bir köşesinde kendine küs fırından gelen ekşi ekmek kokularını arıyorum.
Benden başka kimseciklerin nefesi yok bu odalarda .Pul pul dökülüyor duvarlardan boyalar…
Kökünün tutunduğu toprağı bir güzel eşeleyip gübrelememe karşın artık,üst katına doğru tırmanmıyor asma dalları. Bir zamanlar balkondan kollarımızı uzatır baharın ilk yapraklarını toplardık.
Evdekilerin bir kısmı yavaş yavaş eksilince bana da yol göründü.

pişmanım.
ilkin canımı al,yeniden doğur beni...


ablukamı ikna etme.
ben katlanırım bu parodiye...

Gecelerin en cücesi
Taş
yastıkta
hasarlı uyku
En son sayfası uzaklığın

dökülüp saçılmak üzerine


Hiç’te miyim ki ; yok saydırayım kendimi.
İçimde bir iç savaş sürüp gitmekte. Çıktığından beri varlığımı yok etme derdinde.
Oysa sen var oldukça var olduğumun ayırdındayım.

Tanımı yapılamayan bu sayrılığın üzerine
Gecenin gözeneklerinden damıtılmış anlamlar seriyorum.
Her köşe başında kırık dökük başka bir direk
Onun etrafında fır dolanan pervaneler

Anımsa çakıl taşlarına bakar sonra donardı ellerimiz
Koy’un susuşayla oracıkta
Yan yana kalmanın erişilemezliği içinde
Sahi…

Kireçlenirse pozlar

ilkin boyalı olurdu ellerin parmakların
birkaç saat sonra
kendi rengine dönüşmek için silinir senleşirdi


o ellerinle çıkagelirdin

"Noktalanmayan her şey yarımdır"
Egoya gerek yok

Kibrini derdest edenin
parmaklarını kırsan ne yazar

Çöpe atın,tâbirini yalanlayan her rüyayı...
Öykü doğurmaz çünkü uykular.

Gülümse.
Yoksa,alabora oluyor imgelerim.