Necdet Arslan Şiirleri - Şair Necdet Arslan

Kestiremezdik
sürüp gider sandık sevdalanmaları
meğer ara sıra el elde baş başta kalınırmış

yaşamın herhangi rengini
savuruyorduk hiç olmadık yere çöplüklere

okluğun kumru boşluklarını anımsatır
suskunluklarla yer değiştirir gölgeler
bizden bağımsız bir akşamın içine gömülürüz


şimdi aramızda ne şarkılar ne resimler

oyalanırken kış yalnızlığıyla karşılaşıyorum
unutulan akşamlardan birindeymişim
birkaç kara imge uzanıyor tutkularıma
küsüm zamana tarih bakır rengi ve çocuksu

son güzden bir sabah
pembe yasemin kokuyor sokaklar
sen geçmişsin oradan


gülümseyişlerin yansımış sulara

canımızın inceliğinde çökmüş bir dürtü
-tıpkı kayıp rüzgarlar gibi sustun


neyin ortasında kaskatıdır bu medcezir
paramparça olmuş dünden daha eski

bana bambaşka bir şeyi mi anımsatıyor yasemin kokan ellerin?


aşınmış bir gecede yanından taşınıyorum

tutuşunca hiçliklerimiz
sessizce
en ucunda dalın
iki kızıl gül ölgünleşerek söner

geceyle konuşuyoruz
dilimizde karanlık bolluğu


son gölgelerin yıkıldığı yerde

gece nereye gidiyor sen nereye gidiyorsun
yalnızlıklarında unutma beni
oysa hiçbir çiçeğe hiçbir kuşa değişemezken kalbini


içimde tek kişilik bir şehir varken

Köşeli ayraç içine aldılar geceyi.
Suyu en zayıf yerinden yırttılar gördüm.
Dedikodu ediyor yıldızlar aşka dair
Ne geçecekse ellerine

Yol kaç arşın ses kaç eskimiş kalabalık