Necdet Arslan Şiirleri - Şair Necdet Arslan

Zamanın örteceği çok şey vardı ama çoğaldı ölümlerden ölüm seçenlerden
Sonra sonra hepsini birden kürüyecek süpürgeler kopup geldi bir yerlerden

Henüz ad konmamış çocuklar vardı güney’de yıkılmış kentlerde aç susuzdular
Bizimkilere benziyorlardı iki gözleri iki elleri vardı ayakları çıplaktı.uykusuzdular

Birileri çıkıp da
Nasıl tanıdığını anlatmıyor
Ölümleri...
Giderayak bencillik yapıyorlar

Üst üste yığıldı bu gündemsizlikler
Yerde ararken gökte bulduğum
N'etmeli bu izlenimselliği
Moloz değil ki kazmayla kürüsem

Alfa generalim
Hemen şimdi
Turnaları havalandır
Sürü olup gitsinler çöllere

Gün ortalarını

Ruhun küçük şeyler
Gözlerini kısmış sarmaşıklar akşam güneşi
Taşlıyatak’ta karşılama
Anız,karartı
Sağa sola bakma pişmanlıkları

Yasağım kendime
Yollarıma
Kollarına
Yine.

*
Bana birbirimizi demleyecek birkaç aşk sözcüğü
Fısıldar mısın?
Yanık kahve kokusu kıvamında
Çam sakızı çoban armağanı olsun…

Durmaksızın epriyor gece.İçindeki
sabır hazırlanmaktadır yarına.
Gözlerimi tutuşturan göz kırpmaları
buruşuk düşlerini çöpe atan kadının
Kaybedemeyeceği umutlarından başka
Ne olabilir ki…

Ezik ve büklüm ara yollarda ve orada dönencelerden yaz ortası
Kobalt daralması sarar etrafı arar dururum her yanda seni,gizlenirsin
Ki turkuvazdır gözlerin

Durak tedirginlikleri sonra apar topar koşuşturmalar
Bir basamakta burkulan ayak bileği saat ondokuza ondokuz bile kalmamışken

Yıldızlar gibi geceleyin
Bir başına ve hazırlıksız
Bana dokunmaya gel
Yasaklanmamış sözcüklerden
Tadımlık şiirler dök dudağıma