Necdet Arslan Şiirleri - Şair Necdet Arslan

Sonralardan biri miydi
Yeşilin tonu
Bilemezdim.

Kamaştırmak için
Kızıllaşırdı sararırdı şavkıması

Bir şeyler getirdim sana
Gül damlası sözcükler deri sakızı badem şekeri
Gönül sunumu içimden geldiği üzre
Candan bir gülümseme
Birazdan
Güneş üstümüze doğar sonra gelir ve geçip gider

Sensizliğin bile noksan
Bari son otobüse atla gel
Ortalık çiçeklerle donanır
Kente ayak bastığın zaman
Yeter artık kendini saklayışın benden
İlkyaz dilleniyor buralarda

10 KASIM’LARDA …
Anadolu insanının simgesiydi.
Anadolu’dan yükselen güneşi o yönetmişti.
O güneşin aydınlığında insan öyküleri vardı.
O insanlar ki O’nun önderliğinde yıllar boyu Cumhuriyet öykülerini örmek için uğraş verdiler.
Türk yurttaşı O’nunla umutlara yürüdü.

Köklerimiz
Mavileri yarıp geçen kıvılcım
Köpüklerin çıplak dili
Ölümsüzlüğü alt eden tomurcuk katarı
Ya yüzlerce kuş sürüsünden kopmayan
Ya derinlerde bir yerde

Bizi şimdiye çağıran öyküler suskun
Bir yaban tavşanı ölüme yakın
Akarsulara eğilmek yasak
Taze gül kokuları yitik

Soldurulan zincir anlarıdır uzayıp uzayıp giden

Ayaklarıma engel oluyor zaman.Onda kalmak
anlayabilmektir yaşamı.Kekelediğim hecelerin
her biri bir ağıdın parçasıdır, seken kurşundan
ölümlere yol almasıdır bir gencin.Genellikle teni
dağlamasıdır korun

Eriyip gitti bütün getirdikleri dünlerin
Mavisi mavi alı al boşluğa elimi uzatıyorum
Beni yine kıskıvrak sar hadi demeye getiriyorsun


Ne ben ne de sen değiştirebiliyoruz yüreğimizdeki kıpırtıları

Kurtuldu kınından
Şöyle bir savruldu kalem
Havı değer değmez oldu keskinliğinin

Bırakmadı
Pılını pırtısını

Yüreğimde takla atan sığırcıkların
Ötüşleri sevimsiz geliyor
Çok ötelerdeyiz. Mat renksizlik içindeyim
Umutsuzum. Tuz basılı seni özleyişlerim
Diğer yanımda fesleğen kokuları