Necdet Arslan Şiirleri - Şair Necdet Arslan

İyi kötü
Ufak tefek
Akça pakça
Bir sevdalı işte…

Aşkın aşkınlanmasında diri parlak yürek sesleri
Yıllardan özenle taşınmış güneşin tükenmeyeceği yere

Yine orada olacaksın bu yıl da
Bütün çiçekler yolunu gözlüyorlar.Bütün polenler kıskançken üstelik.
Aldırmamak gerek onlara.

Köklerimiz
Mavileri yarıp geçen kıvılcım
Köpüklerin çıplak dili
Ölümsüzlüğü alt eden tomurcuk katarı
Ya yüzlerce kuş sürüsünden kopmayan
Ya derinlerde bir yerde

Kesilmesin bir kere
Kıyısından kenarından
Kanar

Cinayet
Saatlerinin

Koyu karanlık…boş duraklarda
Fırtınanın telaşı
Sarsıyor…hızla
Ürpere ürpere sokuluyorum

İstemesen de sana

Gün batımına dokunan yel
Alçaldıktan sonra öptü fıskiyenin sularını
Ferahladı kor karanlık atlas bürümcüğünün içinde
Mavi ovanın cırgıtları dalgalara üşüştü
Issızlıklarsa fısıltılara
Hiçbir şey duyulmaz oldu

Kendi topraklarında tuttu köklerini
Ve emzirdi kocamanlaştırdı kodamanlaştırdı
Sonra boz emrini vereceklere teslim etti onu

İlkin kundak bozuldu sonra pınarlar kurutuldu
Ocak ateşlerine kül serpildi daha sonra

Pus yükselerek eriyecek.
Karşı kendini görücüye çıkarıyor süslenerek
Irmak kıvrımından sıyrılır
Birazdan sarılır ormanın eteğine

Katıksızsa
Karanlığına katlanmak gerek
Karanlıktır aşk

Dumanı derinlere sızan ayrılıklardan eksik
Söz et bana

Kaç yıl önceydi
Şimdi çıkaramıyorum


Henüz çiçeği burnundaydım
Salkımsaçak aşıktım sana