Necdet Arslan Şiirleri - Şair Necdet Arslan

Aşkın aşkınlanmasında diri parlak yürek sesleri
Yıllardan özenle taşınmış güneşin tükenmeyeceği yere

Yine orada olacaksın bu yıl da
Bütün çiçekler yolunu gözlüyorlar.Bütün polenler kıskançken üstelik.
Aldırmamak gerek onlara.

Gün batımına dokunan yel
Alçaldıktan sonra öptü fıskiyenin sularını
Ferahladı kor karanlık atlas bürümcüğünün içinde
Mavi ovanın cırgıtları dalgalara üşüştü
Issızlıklarsa fısıltılara
Hiçbir şey duyulmaz oldu

Kimindir,hatıra mıdır bilmem ki
Her yerin değişeceğini güzelleşeceğini sanarak birkaç yaşanmışlığı bırakmışlar
Sakin misin diye soruyor çelik,
Suratının en kuytu yerine şangır şungur iniyor su.
Söndürülüyor öfke.
Yok hayır siyah martının neyi kursağına indirdiği

Koyu karanlık…boş duraklarda
Fırtınanın telaşı
Sarsıyor…hızla
Ürpere ürpere sokuluyorum

İstemesen de sana

Kesilmesin bir kere
Kıyısından kenarından
Kanar

Cinayet
Saatlerinin

Katıksızsa
Karanlığına katlanmak gerek
Karanlıktır aşk

Dumanı derinlere sızan ayrılıklardan eksik
Söz et bana

Kaç yıl önceydi
Şimdi çıkaramıyorum


Henüz çiçeği burnundaydım
Salkımsaçak aşıktım sana

Rüzgar sönüyor
Aşağılarda kımıldamalar var seçilebilen

Birazdan Çamiçi’nde

-Geceyi ısıtacak çoban ateşlerinin çıraları çatılır.

Som renksiz heyecansız
Tadı tuzu eksik günlerden birindeyiz
Karşımızdaki ağacın
Dalına tutunan yaprak ne diyerek söylenir acaba

Akar gider günler geride kalır yaz

-1-

Yazgıların içine girip çıkar
Göç olur kod adı onun bir süreliğine bazen
Bunu unutma
Unutma sakın