Necdet Arslan Şiirleri - Şair Necdet Arslan

Aşkın aşkınlanmasında diri parlak yürek sesleri
Yıllardan özenle taşınmış güneşin tükenmeyeceği yere

Yine orada olacaksın bu yıl da
Bütün çiçekler yolunu gözlüyorlar.Bütün polenler kıskançken üstelik.
Aldırmamak gerek onlara.

Köklerimiz
Mavileri yarıp geçen kıvılcım
Köpüklerin çıplak dili
Ölümsüzlüğü alt eden tomurcuk katarı
Ya yüzlerce kuş sürüsünden kopmayan
Ya derinlerde bir yerde

10 KASIM’LARDA …
Anadolu insanının simgesiydi.
Anadolu’dan yükselen güneşi o yönetmişti.
O güneşin aydınlığında insan öyküleri vardı.
O insanlar ki O’nun önderliğinde yıllar boyu Cumhuriyet öykülerini örmek için uğraş verdiler.
Türk yurttaşı O’nunla umutlara yürüdü.

Dokunmayın yaşamlara
Kendince gelişsin yurt,sanmasanız da
Hepimizin …
Soluduğumuz ondan
Ekmeğimiz suyumuz acı soğanımız ondan
Canımız ciğerimiz onun bozkırlarından

Yüreğimde takla atan sığırcıkların
Ötüşleri sevimsiz geliyor
Çok ötelerdeyiz. Mat renksizlik içindeyim
Umutsuzum. Tuz basılı seni özleyişlerim
Diğer yanımda fesleğen kokuları

Çürümeyi son çıkış yolu olarak görenler
Yaşamdan hep alacaklı giderler.
Kadük kalır sevdasızlıklar

Öyle bir aşk işte
Kendinden yana olan kim varsa

Kurtuldu kınından
Şöyle bir savruldu kalem
Havı değer değmez oldu keskinliğinin

Bırakmadı
Pılını pırtısını

Dağın taşın kurdun kuşun ne söyleyeceğine bakmayacaksın
Gönül denizinin dalgalarını kim durdurabilir
Kendimde kalırım seni severken
Senin kıyılarını döverim köpüklenerekten.

Gülü koklar gibi seni

Eriyip gitti bütün getirdikleri dünlerin
Mavisi mavi alı al boşluğa elimi uzatıyorum
Beni yine kıskıvrak sar hadi demeye getiriyorsun


Ne ben ne de sen değiştirebiliyoruz yüreğimizdeki kıpırtıları

Aşk topaç çevirmektir
Kamçı kopmadığı sürece

Yağlık kispet ablak kısmet
Ta ne zamandan anladım bunu
İki tarih arası