Necdet Arslan Şiirleri - Şair Necdet Arslan

Dokunmayın yaşamlara
Kendince gelişsin yurt,sanmasanız da
Hepimizin …
Soluduğumuz ondan
Ekmeğimiz suyumuz acı soğanımız ondan
Canımız ciğerimiz onun bozkırlarından

Çürümeyi son çıkış yolu olarak görenler
Yaşamdan hep alacaklı giderler.
Kadük kalır sevdasızlıklar

Öyle bir aşk işte
Kendinden yana olan kim varsa

Kurtuldu kınından
Şöyle bir savruldu kalem
Havı değer değmez oldu keskinliğinin

Bırakmadı
Pılını pırtısını

Yüreğimde takla atan sığırcıkların
Ötüşleri sevimsiz geliyor
Çok ötelerdeyiz. Mat renksizlik içindeyim
Umutsuzum. Tuz basılı seni özleyişlerim
Diğer yanımda fesleğen kokuları

Sana uzandığım yolculuklarda
Dönüşümü öldürmek için bütün yollara barikat kurarken
Sevdim seni.

Sesine nefesine yüzündeki kır çiçeklerine
Vurularak…

Danalarımız
Daha yeni tosuncuklaşmadılardı
Fiyakalarını görmedik ama

Çıkar foyaları

Dostlarım,

‘’Türkiye Büyük Millet Meclisi halifeliğin değildir ve olamaz….’’

Gazi Mustafa KEMAL

Şimdiye tırmanıyor seda
Öfke, sonunun zarar olduğunu bilse
ne yazar
Ayaz kendi yoluna düşermiş
Ortalıkta it sürüsüyle palavra
Belleklerde suskun duran sone

Algıyı zorlamaya gerek var mı bu kadar
Ne hayran ne hazır eşikteki soğuk savaşa nisan


Çiçek de yaprak da bu toprakların süsü
Sıkboğaz etmeye birazcık sıkılır insan

Aşk topaç çevirmektir
Kamçı kopmadığı sürece

Yağlık kispet ablak kısmet
Ta ne zamandan anladım bunu
İki tarih arası