Necdet Arslan Şiirleri - Şair Necdet Arslan

Son mayısın o şen dilleri geri dönmedi
En derin yerinden yüreğinin
Tökezleyen acılarından
Yoklaşan gülümseyişlerinden
Yenik düşmektir bir bakıma
Saplandığı yerde tutunamayan hazza.

Buralarda her akşam
Batıktır
Kimden peydahlandığını
Bilemediğimiz
Kapkara bir yosma çalar
Kapımızı.

Rafine edilmiş günler dehlizi
Kaçıncı kez tüketilmiş her biri
Hangi doruktan kim bilir nereye uçmuş.

Bedende tezgah kurup siftah etmiş bezirgan
Yoklaşan silüet kuruyan ayrık otu silikon gülüş

Barut kokuları sinerek toprağa
Yağmurlarda çoğalınca
Kimileri
Hurda bir egzosun
Oracığa düşüp
Çürüdüğünü sandı.

Sözcükler ufalandıkça
Pike yaparak düşer görürsün harflerini
Şen Lady'nin

İşsiz kalmamak için dolanıp durur
Çöp tenekelerini bay karga

Kırmızıya dönüştü cumartesi..
Kim bilir hangi yüreği sobeledi gelincik tarlası
Adın neydi sahi senin?

Şiirler
Nikel paralardan ve sevdalardan
Çok daha fazla yaşlanıyorlar

Günlerce gölgesine sığındığımız
Şu koruluk kayboluyor

//* TÜYOLAR...

.
Şimdi tüy hafifliğiyle yanı başımıza kurulur.Deli dalga
Telaşla sağa sola ve arka arkaya ve katı
Buselere.Hemen üstümüzde bir salkım toy bulut onun üstünde

Ölüler yerlerde serili
Som kardeşliğin ana damarını
Deşip kanatıyor demir bilyeler


Kızgın barut ten’e değdiğinde

Mavinin maviye geçişi gibi gözlerin
Adın sanki durmaksızın dilimin ucunda duruyor

Kendimde olmadığım zamanlarda
Çıkıp geldişinde yok mu
Kışı önüne katıp kovalıyor nisan