Necdet Arslan Şiirleri - Şair Necdet Arslan

Bizimle yol alıyor sevda günleri
Tümlenmiş duygularımız,yüreklerimizle yükselttiğimiz şehnaz ışık
Ne güzel de oynaşıyor sonsuzluğun sarkacında
Oynaşıyor aynalara vuran renklerde
Bulutları aralıyor balonlar sen gökkuşağının altında oynarken
Sana Samanyolu çağrılar gönderiyor şubat gecelerinde,karşıla onu

Odun,
Eğri olmayabilir
Ceberuttur,doğru, dağlar temas ettiği yeri.


Zinhar,ol ayeritle başlayan cedit vaziyet

Dünden ayrılamadı yarınlar
Bozuk paralar örneği kirli
Elekten kurtulan kum taneleri gibi
Elden ele geçip gitti.

Mum olunurdu karanlığa bir zamanlar

Sızım sızım yaklaşıyor
Depremin saati
Ağırlığını göğe fırlatıp
Kendini yere atıyor tüy.

Hava raporlarının hiç birine aldırış etmiyor bu şehir.

Solgun yüzlü şarap tanrısına götürüyorum geceyi
Birkaç dik yokuşlu cam gamsız
Kadavra yalnızlığında demleniyor evlerinde
Ta ötelerdeki kadim çığlığın susmasına gönlüm çoktan razı
Ama …

Karşılarız.
Daha dün değil miydi gidişi
Geçen her saat bize dönüşü
Düşündürür
Nazlanır belki

Natürmortu bozmuyor arı
Karanlığın rengini açmaya çalışıyor sirenler
Bir körpenin parmaklarını acıtıyor zil.


Saksıdaki frezya,kartlaşma şaşkınlığı

(*)
Girdap zamanlarını anımsatan ney sesleri
Korktuğumuz ara yönler klavye dokunuşları ve harap acılar

Ne ki bir kanca dalmıştır derinlere
O kesif karanlık çöker birazdan

Hayran kalırım bulutsuzken gözlerine
Kalırım kalmasına ama
Birden bire kopar fırtına
Yarısı yok olan aynada bölünür yüzün
Düşsel bir rıhtımda burkulur içim

Buselerin çavlan ferahlatmalarını andırırdı telaşına
Karıştırırdı herhangi dökülüş uğruna
Aşının kıvamını bilirim kopup geldiğim zamanlardan bütün
Karıncalar gibi birikerek
Bu ateşle beslenmiş ben/in deli poyrazlardan almıştır siyahlığını
Bu kaçaklık durumu,bu derinlik,bu kulaçlanan şey