Necdet Arslan Şiirleri - Şair Necdet Arslan

Sen olmadığın zamanlarda
Nedir ki o kenti özlemek
Niyedir ki
Deliler gibi yollara düşmek
Niyedir

Sızım sızım yaklaşıyor
Depremin saati
Ağırlığını göğe fırlatıp
Kendini yere atıyor tüy.

Hava raporlarının hiç birine aldırış etmiyor bu şehir.

Natürmortu bozmuyor arı
Karanlığın rengini açmaya çalışıyor sirenler
Bir körpenin parmaklarını acıtıyor zil.


Saksıdaki frezya,kartlaşma şaşkınlığı

Solgun yüzlü şarap tanrısına götürüyorum geceyi
Birkaç dik yokuşlu cam gamsız
Kadavra yalnızlığında demleniyor evlerinde
Ta ötelerdeki kadim çığlığın susmasına gönlüm çoktan razı
Ama …

(*)
Girdap zamanlarını anımsatan ney sesleri
Korktuğumuz ara yönler klavye dokunuşları ve harap acılar

Ne ki bir kanca dalmıştır derinlere
O kesif karanlık çöker birazdan

Karşılarız.
Daha dün değil miydi gidişi
Geçen her saat bize dönüşü
Düşündürür
Nazlanır belki

Yaklaşma kırılır, yönlerini bulur parçacıklar sürgünler düşer yüzümüze kristalden
Alaturka yaşamlardan yenisi ki kızgın,içimizden kopan her yaprak takvimden değildir
Sesimiz tanınmayan künyelerdir bozkırın üstünde dolaşıp duran
Ve beyazın eline yüzüne griyi bulaştıran

Etna'nın ucundaki büyük kor gibi duyumsarız kendimizi

Gülüşüne takılır gözlerim
Gülüşünde durur inci inci
Gülüşünle yar eyle beni

Yüreğine akarım çavlan çavlan
Yüreğinde köpüren ateşli su

Hayran kalırım bulutsuzken gözlerine
Kalırım kalmasına ama
Birden bire kopar fırtına
Yarısı yok olan aynada bölünür yüzün
Düşsel bir rıhtımda burkulur içim

Derken
Donuk bitkin ürpertilerle dolu
Dalga dalga bir ses
Yayılıyor

O ağır hırıltıyı dinliyor mu benimle birlikte gece