Necdet Arslan Şiirleri - Şair Necdet Arslan

Teker teker yok ediniz bütün düşünceleri bütün aydınları evrenden
Yıkabilirsiniz bütün tiyatroları,şenlik yerlerini
Kurutabilirsiniz bütün pınarları.
Çöpe atınız geçmişi anımsatacak bütün fotoğrafları,taş plakları
Geldikleri diyarlara gönderiniz barışın güvercinlerini

Unutulacak gibi değildi meltem
Yalnızlık kendini nasıl yükseltiyordu öyle
Usuldan tene değip sonra süzüle süzüle giderken

Gördük ki kapris değilmiş,kaçış değilmiş,harflerden oluşan bir hiç’lik değilmiş.
Palmiyeler anladı

Sadece fırçanın boyayla buluştuğu an değil
Yüreğin yüreğe yürüdüğü zamanlarda
Kavgası başlar Mualla'nın
Öz'ü yeniden keşfeder öz.

Aşkın göze iliştiği yerde

Akıp giden sudan ürperir oldum
Gözlerim ötelerde bir yerde
İçimde sayamadığım kül kokulu tepecikler

Tekin değil bu kuytular
Kendimi bırakmak kendi ellerime ıssızlıklara

Yalnız senin olmayışın yoruyor beni
Okyanus içinde bir teknedeyim,günlerdir
Uykusuzum.Birbirimize yeterdik yanımda olsaydın

Gözlerimde umudun kırık dökük kalıntıları
Yangısı hiç geçmeyen bir kesik

Öyküyle yalnızlık arasında gidip gelen bir şeydi işte
Köz’ü öper gibi öptüm seni.
Buz erimelerinden ılıklığına varmak
Yakınlıklarına ve eyyam-ı buhurlu yüreğine

Düşlerken kendi okyanusunda ıslanan martıyı
Ellerin boşluğa düşecek
Ayırdında olmayacaksın belki de
Herhangi bir neon kaymasının gözleri kör eden aydınlığına
Umutların kilitlenecek son kere

Seninle ilgili her şeyi
Anımsamak
Yaşamaktan daha uzun geliyor bana
Bir dağın doruğuna tırmanmaktan beter geliyor

Ürkütücü ve

Bu tarih beni ne yana götürür
Yüzüme her gün kim serper
Sancı tohumlarını

Ömrümü döngüsünde kıstıran zaman
Kaçıncı barikat bu tül perde gerisinden

¸.•*¨) SALINIM...

''
....... -Gözün arkada kalmasın; mayınlı tarlaları çoktan geçti sözcüklerim.
........-Hayır,seni haklı çıkarmaya gücüm yetmiyor.''