Necdet Arslan Şiirleri - Şair Necdet Arslan

Yalnız senin olmayışın yoruyor beni
Okyanus içinde bir teknedeyim,günlerdir
Uykusuzum.Birbirimize yeterdik yanımda olsaydın

Gözlerimde umudun kırık dökük kalıntıları
Yangısı hiç geçmeyen bir kesik

Guruba dalan akrebe tutundum
Düne sürgünüm.
Omzuna hangi göçü sırtlanmış
Nereye taşır yelkovan

Sarsıntının içinde

Teker teker yok ediniz bütün düşünceleri bütün aydınları evrenden
Yıkabilirsiniz bütün tiyatroları,şenlik yerlerini
Kurutabilirsiniz bütün pınarları.
Çöpe atınız geçmişi anımsatacak bütün fotoğrafları,taş plakları
Geldikleri diyarlara gönderiniz barışın güvercinlerini

Unutulacak gibi değildi meltem
Yalnızlık kendini nasıl yükseltiyordu öyle
Usuldan tene değip sonra süzüle süzüle giderken

Gördük ki kapris değilmiş,kaçış değilmiş,harflerden oluşan bir hiç’lik değilmiş.
Palmiyeler anladı

Samanyolunun şu anda yazılan bir şiirle selamlaşmakta olduğunu düşlüyorsundur
Belki de acı çekmekte olan tek canlının biz olmadığını da…
Kim bilir daha neleri neleri…
Kendini birazdan darağacında sallandıracak son yılı son günü o günün son saniyesini.
Ardı arkası kesilmeden yudumlanan vermutu, kullanılmamaktan ıskartaya düşen sözcükleri
Deklanşöre koşar adım yanaşan bu dizeleri

Gönlümü çelen güzellerle
Delicesine gezinirdik buralarda bir zamanlar…
Ben yokum
Onlarsa birer birer terk ettiler
Kaybolduk işte

Seninle ilgili her şeyi
Anımsamak
Yaşamaktan daha uzun geliyor bana
Bir dağın doruğuna tırmanmaktan beter geliyor

Ürkütücü ve

Düşlerken kendi okyanusunda ıslanan martıyı
Ellerin boşluğa düşecek
Ayırdında olmayacaksın belki de
Herhangi bir neon kaymasının gözleri kör eden aydınlığına
Umutların kilitlenecek son kere

¸.•*¨) SALINIM...

''
....... -Gözün arkada kalmasın; mayınlı tarlaları çoktan geçti sözcüklerim.
........-Hayır,seni haklı çıkarmaya gücüm yetmiyor.''

Bu tarih beni ne yana götürür
Yüzüme her gün kim serper
Sancı tohumlarını

Ömrümü döngüsünde kıstıran zaman
Kaçıncı barikat bu tül perde gerisinden