Muhammed Okay Şiirleri - Şair Muhammed Okay

Öfke,
Nefret,
Bencillik düştü mü zihnine,
Saplandı mı yüreğine ,
Ansızın alır kuşatır tüm varlığını.
Dirhem dirhem eritir,

Bir gün daha biter,
Eksilir insan gün gün ömür takviminden.
Geçen günün yorgunluğu,
Hayal kırıklıkları,hüzünleri birikirken ruhta,
Yeni güne dair umutlar uyanır zihinlerde,yüreklerde.
Uyanır da sabahı sabırsız eder dört duvar ardından.

Dağılır gökyüzüne gecenin simsiyah örtüsü,
Düşer fikrime ışıktan yağmur gözlerin.
Acı ve uzun bir özlem kuşatır sensizliğimi.
Bir özlem,bir çığlık dolanır dilime.
Derim ki;
Işıktan yağmur gözlerini,

Gözlerinin bakınmadığı,
Ellerinin ıssızlığında kalmış bir limanda bekler
yalnızlığın ev sahibi.
Son vapur da kalkar rıhtımdan
Başlar ıssız bir gidişin hikayesi.
Deniz fenerinin ışıklarında buğulanır gözleri yolcunun

Fikrime yol,
Yoluma pusula,
Geceme ışık,
Gündüzüme güneş olsan
Üşütmeden içimi ümitsiz bekleyişlerin buz gibi odalarında,
Kaybettirmeden yollarımı karmaşık yolların kesişme noktasında

Aynı gecenin karanlığına baş koyup aynı yağmurun sesiyle uyanmak,
Uyanıp perdeleri ve bekleyişleri sessizce aralamak,
Aralayıp yalnızlığınla üşümek isterdim.

Hayaline sarılıp pencerelere yansımak
Sonra da yağmur damlalarının camlara her değişi ile ıslanmadan yıkanmak ve öylece gökkyüzüne dağılmak isterdim seninle.

Bana bak!
Binbir gece masallarının Efsunlu dilberi!
İstesen de anlayamazsın beni,
İstesen de benim siperimden
Sensizliğin bedenine namluyu ateşleyemezsin.
Ne zaman katil suratlı bir hırsız;

Bu ıstıraplı gülüşün kimden emanet çocuk?
Oysa dilinde korkusuz bir ıslık,
Göğsünde yankılanan bir çarpıntı ile dayanmıştın göz uçlarıma.
Yerçekimine karşı koyan düşlerine,
Gökkuşağına asılı kalan uçurtmalarına ne oldu? Denize çarpıp yankılanan sesini,
Karanlığı baştan başa yırtan bakışlarını nerede yitirdin?

Bilsen ne çok özledim
Ne çok eksildim özleminden.
Dokunmak, hissetmek istiyorum seni.
Sahilleri döven fırtınalı bir deniz olup
Sımsıcak teninde durulmak,
Yağmur olup iplik iplik sana yağmak istiyorum.

Kaçarken kendinden kendinle
kan revan bir harbin tüm cephelerinden,
Teslimiyet bayrağını çekmişken
ümitlerinin son direklerine,
Karanlıktan korkan bir çocuğun
tedirginliğinde bakınırken gecenin akislerinde gözbebeklerine,