Muhammed Okay Şiirleri - Şair Muhammed Okay

Sensin kendi bayramının en güzel sebebi,
Sensin kendi bayramının en anlamlı sonucu.
Aldığın nefesin duru oksijeni,
Gören gözünün ışığı,
Umutla uyandığın sabahın aydınlığıdır
bayrama değer katan.

Uzaklarda olmak mı sandın gurbeti
Mesafelerin işgalinde mi yaşanılır gurbet yalnızca?
Oysa ki bir gelişe,
bir haber alışa kalbin,
Bir sese kulakların ,
Bir görüşe gözlerin

Ben senin beni sevebilme ihtimalini değil;
Yürürken senin sokağında senden habersiz,
Geçerken kapından sessiz sessiz,
Ya da dolaşırken bu şehrin yollarında,
Bütün semtlerinde,sokaklarında
Ansızın yolumun seninle kesişebilme ihtimalini sevdim.

Çiğ suratlı güneş
Uyanıp hantal uykusundan
Tüm sarhoşluğuyla kaldırımları yalarken
Demir yelekleri paslı balkondan sarkan gözlerime
İki işçinin , iki emekçinin varlığı süzülüp konuyor.
İki yiğit delikanlı.

Şairin sözcükleri dillendirdiği gibi
Ressamın renklere hükmettiği gibi
Demircinin kor demiri şekillendirdiği gibi
Ben de aşkı kora dönmüş yürekte
Sözcüklerle dövüp
Sevginin en parlak ve en güzel renkleriyle

Karşımda öylece uzanıp duruyor İnciraltı'nın denize karışan siması.
Dokunuyor her daim körfeze martıların kanatları ve sesleri.
Vardiyaya yetişmeye çalışan işçilerin sabırsızlığında tüm vapurlar.
Hiç durmadan kalkıyor Üçkuyulardan sessizce yeni bir gemi.
Kalkıp gidiyor tüm gidenlerin gidişleri gibi.
Ben damarları kesik bir beden gibi gözlerimi bırakıyorum geride

Sağır olan gece değildi;
sessiz çığlıklara
gökte yankılanan feryadı isyana
kör ve sağır olan insandı.
Gece yarısı ile bilenip
Gece yarası ve şiir sızısı bırakan.

Ardından koşupta tutamadığı umutların,
Düne dair unutmuşluklarının yorgunudur insan.
Ayaklarıyla değil ruhuyla,
Kalbiyle gittiği bir yolun tüm karmaşalarının arasında
Çıkmaz sokaklarda kayboluşun yolcusudur.
Hayallerinin coğrafyasında fetih mücadelelerinde

Hissetmeli insan,
Sadece kendi acısını değil,
Ölümün gölgesinde yaşayanların ıstırabını,
Her canın acıyan canının acısını da hissetmeli.

Ölmeli insan,

Bak yine biniverdim
Zaman kanatlı otobüse.
Oturdum yine boşaltılmış muhakeme koltuğuna.
Bakınıyorum pencerelere.
Pencerelere barışık gözlerimde
Yarım dem bir uyku gezinirken