Mehmet Cıngır Şiirleri - Şair Mehmet Cıngır

Ey sevgili!
Çirkin hiçbir şey yok şu dünyada;
Çünkü nereye baksam hep seni görüyorum.
Hiçbir kötü düşünce yok kafamda;
Çünkü ben, hep seni düşünüyorum.

Dinle diyorsun dinlemiyor,
Oku diyorsun okumuyor,
Yaz diyorsun yazmıyor,
Elinde bir akıllı telefon
Başka dünyalarda geziyor…
Bundan sonra sınıfta öğrenci bulmak

Ey sevgili!
Lügatta ne kadar söz varsa,
Hepsini söyledim sana;
Fakat asla inanmadın sen bana.
Susuyorum mecburen,
Söylenecek söz kalmadı lugatta.

Ay mı girdi araya neden gölgeli yüzün?
El değmemiş duygularımı sunayım sana.
Her mevsim hazansız bahar ağacı gibisin,
Ver desem, çiçeğinden bal verir misin bana?

Madem yoktu bana söyleyecek bir çift sözün,

Kömür gözlüm” sevdiceğini unut,
Unutmak her derde derman “dediler
Adımı söyle ve sus; çünkü” sükut,
En ölümcül aşka ferman” dediler.

Yusuf sabır ile vardı Mısır’a

Bizde; devlet de millet de her şey devlet için,
Önce devlet,ver devlete, sen kalanla geçin.
Ver neyin varsa, önce büyük ve güçlü devlet,
Ey vatandaş! Allah sana da verir,sen sabret.

Aç kalmışsın,susuz kalmışsın önemli değil,

Güzel bir günde denize nazır,
Bir çay bahçesinde çay içiyorum.
Güneş,deniz,hava...Her şey hazır...
Keyifle içerken tavşan kanı çayımı,
Mutlu oluyor,kendimden geçiyorum.

Severim seni ey güzel deniz!
Dinleniyor bakınca gözlerim,
Şiirdir sana bütün sözlerim,
Severim seni ey güzel deniz!

Şehrin gürültüsünden çok uzak,

Bir gün padişahın biri huzuruna çağırır vezirini,
Artırması gerektiğini söyler devletin vergisini,
Daha sonra da ölçmesini ister halkın tepkisini.

Devletin vergisini bir miktar artırır vezir,
Girer halkın içine orada bekler hazır.

Sordum yıllarca kendime bulamadım,
Bu nedensiz ayrılığın nedenini.
Erittin mum gibi ruhumun bedenini,
İnce ince verem gibi.

Aynı mekanda fakat;