İnsana ne oldu yüreği delik
Tutmuyor ayarı her yöne dönek
Eleğe benzeyen yüreği delik
Menfaat uğruna satanlar dönek
Kimseler bulmasın kimseye suçu
İnsan bazı olayların önüne geçemiyor
Yoksa farkına mı varmıyor.
Bazen suyun akışına bırakıyor kendini
Bir de gönüllere sormak lazım
Şimdi sen söyle
Çok mu değerli o kalbin
Üryan geldim gözüm açtım dünyaya
Hür yaşamak benim hakkım sanmıştım
Fırıldağa döndüm acı hayatta
İnsan doğdum insan yaşar sanmıştım
Şu hayata çelik hafif kalıyor
İnsanı insandan, ayıranda insanı mı?
Şu dünyada yaşarken, sevmeyende insan mı?
Kadir kıymet bilmeyen boş yaşayan insan mı?
Hak, hukuku bilmeyen, şu alem de insan mı?
Niye ayırırlar insanı insandan
İnsan mısın melek mi? uzaklardan gelen mi?
Bakışların çok farklı, benliğimi yakansın
Kırık dalda öterek, ateşlere atan mı?
Dağ başına fırlatıp, sürgünlere salansın
*
Uzun sözün kısası, kalbe varıp ulaşmak
Kara bulut karartmıyor her zaman
Nasibini getiriyor arkadan
Bak gör Şimdi yağmuru toprağa akıtan
Toprakla karışıp mis gibi etrafa kokuyu salan
Bereketi, aşı verir insanı, hayvanı ayırmadan
Fışkırır topraktan, filizlenen tazecik şu candan
Karadeniz yaylasında
Dağların tam ortasında
Huzur veren havasında
Tut elimi hadi gidek
Yükseklerden akan suyu
İnsanlık kalmamış her gün ölürken
Kara elmas diye tutturmuş gider
Ordular gönderip seyre dalarken
Kara elmas diye delirir gider
Dünyanın sahibi kendinin sanar
Kara gözlüm uzun saçlım
Yanağında güller açmış
Hayatımda oldun balım
Bir buseyle güller açmış
Kaşın kara gözün kara
Kara kışta geçti benim karşıma
Derdin çoktur anlat abey dediler
Ağzı yaymış gözü fırlar dışına
Alay edip keyif sürmek isterler
Çay içerken laf sokmaya hazırlar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!