Ben kazandım eller yedi ömrümü
Neyleyeyim üç beş günlük dünyayı
Vuran vurdu verdi benim sürgünü
Para pulla mutlu olmam dünyada
Dünya bir kazandır düşeni yakar
Kırık sazın telleri, oynatmıyor gülleri
Eli vursam göğsüne, titretmez yürekleri
Ettiğim onca feryat, boşamı gider oldu
Ortalık yangın yeri, mazlumun gözler doldu
Ben sana gül dedikçe, tomurcuklar açarken
Yeşilim yaprakların, arasında bir çiçek
Her yana koku yayar, aşka gelip uçarken
Yarışırlar sevdada, havalanan her böcek
O güzelim gözleri, kum gibi durmaz kaynar
Ben seni bildim bileli
Öyle çok sevmiştim ki
Uğruna karlı dağları aştım
Korkmadan, yılmadan, hep seni sende aradım
Koklamak istedim, kırların kokusunu sende
Daldan dala konan serçe gibi, şakımanı özledim
Ben seni beklerken
Seni benden, beni de elden sakladım
Kimse bilmesin istedim, içimde ki duyguları
Sırlarım yüreğimde hep umut oldu
Mumun titreyen korkak ışığı
Hayallerimi süsledi.
Ben, senin elinde değil,
Yüreğinde mahkumum,
Prangalar görülmez, ama
Bir de onu, bana sor.
Gönülden bağlanarak, olmuşum köle
Sevginle geziyorum, serseri bir avare
Ben seni, senin ötende sevmiştim**
Varsın beden senin olsun
Ben beni arasam, sen de bulayım
Sen beni arama boşa
Eğer arasan beni,
Beni, sende bulursun zaten
Ben sihirbaz değilim, yok sihirli sözlerim
Özümdeki sözleri, dillerimden dökerim
Sevdiğimin özünü gözlerimle izlerim
Bildiğim üç beş cümle, yuvarlayıp söylerim
O güzelin gözünde, var olan güzelliği
Anlatmaya dil yetmez, gözlerimle söylerim
Sen derya deniz su ol, bende seni içeyim.
Gözlerine bakarken ben kendimden geçeyim
Sen çiçek ol ben arı etrafında uçayım
Sen benim ol yeter ki, ben zaten senin oldum
Paramparça halinde, kimse bilmez halimi
Yel mi sandın kendini, durmadan üfürürsün
Toplanmış üç beş zevat, devranı dönderirsin
Kapına gelen kulun, yüzüne tükürürsün
Bizi setende dönen, benzetiyor eşeğe
İşini biliyormuş, öyle diyor şu alem
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!