Canım Öğretmenim
Kocaman yüreğinde,
Büyük bir heyecanla
Edirne’den Karsa kadar, düşmüşsün Anadolu yollarına
Heyecan son haddinde, pır pır ediyor yüreğin
Uçuyorsun sevinçten adeta
Canı tatlı olanlar, kurarlar her gün tuzak
Kendinden zayıfları, sürerler ileriye
Canı tatlılar ister, ölümden olmak uzak
Dünyada kim kalmış ki? Sen kalırsın geriye
Her insan bir can taşır, içinde ki nefise
Bu dünya böyle dünya, yürekleri yakıyor
Cansızın çevresinde, canlı olmuş pervane
Gülmek kendisine has, gülersen öldürüyor
Tapınır dünya mala canlı olur pervane
Göz göze gelmeyince güzeli asla görmez
Ne günler geldi geçti, buda geçecek elbet.
Arada bir hatırla, sınav elbet oluyor
Hayat kolay değil, acıtır bazen elbet
Sorular kolay değil, bazen canı yakıyor
Güzelim şu hayatı bizler zora sokarız
Hastanede kimse bakmaz yüzüme
Herkes dertlerine ayrı ağlıyor
El uzatıp derman dedim özüne
Yüreği yananlar çare arıyor
Yaşamak neye yarar, el gözüne bakarken
Yıllar gelip geçerken, yürekte yara varsa
Uzattığın ellerin, hep boşlukta kalırken
Ne işe yarar, mal, mülk, çaresiz derdin varsa
*
Seviyordun gül diye, sivrilmiş dikenleri
Çaresizler çare arar sizlerde
Bir umutla bakar sizin gözlere
Umutları hayal olur dillerde
Bir kez olsun geliverin göz göze
Hayal verin, hayat verin, ruh verin
Od düştü sineye yanıyor yürek
Hallerimi görsen nasılda ürkek
İçimde heyecan istiyor sürek
Gözünden bellidir çarpıyor yürek
Hayale daldıkça yumdum gözümü
Çatıya serdim ki yanan yüreği
Güneşte kuruyup yok olsun dertler
Toprağa tohumu saçanlar gibi
Zalim olan dostlar dertleri eker
Karanlığa kaçtım ki kimse görmesin
Gönül bahçemde gördüm, nurunu saçan güneş
Ay görünce sarsıldı, çatlamıştı hırsından
Aylarca aramıştım her yerde güzel bir eş
Bulduğumda güzeller çatlamıştı hırsından
Engindir mavi gözler deniz gibi salınır
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!