Dağdan akan koca nehre bakınca
Damarımdan akan kanları gördüm
Kimi insan yoldan çıkıp kaçınca
Vatanımı satan insanı gördüm
Doysa da midesi doymaz gözleri
Dağdan esen deli rüzgâr
Yüreğime hızla çarpar
Kimi zaman vurur yıkar
İlk fırsatta yardan atar
Hırslanınca şu yürekler
Dağı Dağa Düşman Eden
*
Dağı, dağa düşman eden utansın
Ortasında dertler akarak gider
İki dost arasına giren utansın
Dostu satan herkes ihanet yeter
Körlerin içinde gezer dururum
Yüreklerden oluk gibi dert akar
Dilleri susanı yanlış bulurum
Garibin feryadı dağları aşar
Cehalet içinde, sessiz kalırken
Dağlar mı çöküyor benim üstüme
Yüreğimde karlar, gönlümde efkar
Çığ gibi düşerken gelir hüzünle
Gündüzler kararır gönlümde efkar
İnsanlardan insan diye utandım
Gam keder yoldaş oldu, ömür gelip geçerken
Lezzetine ererken, benliğimden utandım
Her zorluğun içinde, gülmeyi öğrenirken
İnsanlıktan çıkana, bakıp bakıp utandım
*
Küçük kum tanesini, koca dağlar yaparken
Sevda türküleri söyle diyorlar
Hele kulak verin neler söylüyom
İsteyen dinlesin o zaman anlar
Ağlarken derdimi bak ne söylüyom
Yıllarca anlattım anlamaz oldu
Yüzdeki güzelliği gerçek sanarak
Dünya'ya rest çeken bak şu güzele
Her işin başında kendin anarak
İnsana ters bakan, bak şu güzele
Herkese laf atar, herkese çatar
Bak şunlara fırıl fırıl dönüyor
Kimler kemik atar diye bakıyor
Hiç durmadan sağa sola koşuyor
Koltuk için, kendini de satıyor
Adam olsan adam gibi dur orda
Baktıkça dağlara yüreğim sızlar
Bir ağaca, bir çınara kalmışız hasret
Tarlalar sararmış, çiçekler solmuş
Boynunu büken kuşları gördüm
Aylardır bekleyen var, tarlanın orta yerde
Alnı kırış kırış, elleri nasırlaşmış
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!