Üryan geldim gözüm açtım dünyaya
Hür yaşamak benim hakkım sanmıştım
Fırıldağa döndüm acı hayatta
İnsan doğdum insan yaşar sanmıştım
Şu hayata çelik hafif kalıyor
İnsanı insandan, ayıranda insanı mı?
Şu dünyada yaşarken, sevmeyende insan mı?
Kadir kıymet bilmeyen boş yaşayan insan mı?
Hak, hukuku bilmeyen, şu alem de insan mı?
Niye ayırırlar insanı insandan
İnsan mısın melek mi? uzaklardan gelen mi?
Bakışların çok farklı, benliğimi yakansın
Kırık dalda öterek, ateşlere atan mı?
Dağ başına fırlatıp, sürgünlere salansın
*
Uzun sözün kısası, kalbe varıp ulaşmak
İnsanın özü de, yüzü de çok güzeldir.
Ne zaman ki, sahibinin sözünden aykırı ve gizli işlere giriştik,
Önce özümüzü bozduk, sonra da yüzümüzü.
Ne demişti atalarımız,
Arının bile balda bir sırrı vardır.
Biz sırrımıza sahip olamadık,
İnsan kendini kaybedince
Deli gibi döner durur
Akıl baştan bir giderse
Kin ve nefretle ölüm saçar,
Önce beni benden eder, sonra seni senden eder
Nasıl mı?,
İnsanlar görüntüye bakarak hep karar verir oldular
Şekilci olduklarından
Her fırsatta şu gönlüme vurdular
Kırılmadık yerimi bırakmadılar
En çok da yüreğimi
Kimse bilmez yüreğimdeki inci tanelerini
İnsanlığa ölçü biçen gafiller
Senin derdin nedir söyle bilelim
Konuşurken haddi aşan sefiller
Elindeki ölçü nedir bilelim
Her insanın kaşı gözü yerinde
Beyinler sarhoş olmuş, biri iki görünce
Zalim olan insanın iki gözü kor olur
Kin kibirle yüreği, çelik ağlar örünce
Yaptığın kötülükle, insanlığım yok olur
Şöyle bir bak çevrene, kötülük kol geziyor
İnsanlar bilemez, insan özünü
Göstermez kimseye sahte yüzünü
Anlasa Hakk-ı, dinlerdi sözünü
İnsanlık ölmüş, ağlayan nerede
Ak ile karanın rengi karışmış
Elim dursa, dilim durmaz vallahi
Kaşım dursa, gözüm durmaz billahi
Kalbimi de susturamam tillahi
Susup şeytana dost olan, insan mı?
Helalden kaçarak, haramla doyan
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!