Dillerinden düşmez oldu sevgisi
Her gün salar name dolu gülleri
Yalan olmuş özde yokmuş sevgisi
Dilde sevda riya dolu sözleri
Bir elinde gül'ü vardır gelirken
Yalan
Yalan sanat olmuş, en ince nüktelerde
Bilmez ki düşer, karanlık kuyulara
*
Ama! zevk alır aslı olmayan sözlerden
Umut verir, hayalleri yıkarken
Ben yanarken duman başımda oynar
Görenler sanıyor keyfe dalmışım
Kalemim titrerken harflerim kayar
Sevdiğim orada yalınız kalmış
Gök delindi yağmur yağıyor sandım
Sordum beni dağa, taşa evrene
Sen kendini bilmezmisin dediler
Kurda kuşa bir de sordum güllere
Sen seni hiç bilmezmisin dediler
Aklıma geldikçe bin kere sordum
"Yal kaba konunca, BAL oldum sanır"
Yal yiyen it hemen, AĞA'sını tanır
**
Adam bilip tuttu, kaldırdı yerden
İnsanlık ederek, sildi yaşını
Bir kaç cümle sözü duyunca, terden
Yanan yüreğimi koydum güneşe
Çöl rüzgarı serin etsin gönlümü
El vurmayın yoksa benzer bir leşe
Hançeri vuranlar yakmaz gönlümü
Kimi bilir her gün vurur özüme
Elimi tutarken baktı gözüme
Bir omuz vererek kaldırır sandım
Elinin tersiyle vurdu özüme
Yüreğim yanarken gönülden yandım
Yan yana oturup lafı ederken
Özümün içinde özlemim sana
Yüreğin içinde yangını sorsan
Fırtına boranı zararsız bana
Sen gittin gideli yangını sorsan
Dumanı çıkmayan ateşim başta
Yangın yeri burası
Koy yüreğini ortaya
Seviyorum deme sakın ha!
Az çok anlarım, seven insanı
Olmuyor be kardeşim sadece sözle
Hiç dikkat ettin mi bakarken ona?
Yanındaki sevgiliyi görmeyen
Uzaktaki güzellere el sallar
Derdin ile dertleneni bilmeyen
Selam veren dostlarına hep hırlar
Dost ararken gerçek dostu itiyor
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!