Yüreğim yanarken gülüp geçenler
Halleriniz benim gönlümü yordu
Göz önümde insan diye gezenler
Yüzüme bakarken sözüyle vurdu
Riyasız insanlar bir bir yok olmuş
Yüreğine kar mı düştü a gülüm
Kar soğuktur, üşütmesin yüreğin
Gözün gönlün sevgi dolsun ey gülüm
Yüreğinde karlar erir sevenin
Bahçenizde güller vardır bilirim
Yürek yanmış dönmüş köze
Dönüp bakmaz kimse öze
Önem vermez benim söze
Ağlatanın bak özüne
Özleminle günler geçer
Yüreğim çalarak attın ateşe
Ben yanarken geçmiş bana bakıyor
Gözden akan fayda etmez ateşe
Halime bakarak arsız gülüyor
Utandım ağladım çaresiz kaldım
Yürekler bir mekandır
Kim saçarsa tohumu
Kaderin ağları örülürken
Güneş doğar gönlüne
Estirirse seher vakti yelleri
Döktürürse gözden sevgi selleri
Yürekler değiştikçe,
Benliğimle beraber, toprağımız kuruyup, çoraklaşıyor
Umursamaz halimizle, kokarak yaşıyoruz
Bin bir türlü pislik, paçamızdan akıyor
Şu halime baktıkça, ağlayasım geliyor
Kaybettik insalığı, delice gülüyoruz
Gözlerine baktıkça, neler neler anlatır
İçinde kum tanesi, hiç durmadan oynaşır
Belki huzur kaynağı, belki bela anlatır
Anlamayı bilenin, yürekleri kaynaşır
Sevmeler dilde değil, ta yürekten gelmeli
Yazmanın hiç olur mu, zamanı da demeyin
Kalemini yürütüp, Arifçe inletesin
Sessiz sakin oturup, boş lafları etmeyin
Şelaleler akıtıp, yürekleri sulayın
Rızayı haktan bilip, mürekkebi akıtıp
Ne durmayı bildik, nede susmayı
İlimsiz insanlar keyif çatıyor
Zilletin içinde nefret kusmayı
Marifet sayarak, yürek yakıyor
*
İlletli hastalık sarmış ruhunu
Yürekler yanarken insan gülüyor
Acıyı görmeyen nerden bilsin ki
Derdimi bilmeyen her şey söylüyor
Soysuzun dölüne neyi desem ki
Gözünden sel akar belli etmiyor
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!