Akşamın karanlığı çöktü üstüme
Ay ışığı vuruyor garip yüzüme
Esen yeller çarptıkça göğsüme
Ta içimden geliyor bir ahhhh diyebilsem
Çöktükçe çöküyor hüzünler yüreğime
Akşamın karanlığı çökerken
Duyduğum sözle
Alev alev yandı yüreğim bir an
Donmaya başladı el ve ayaklarım
Kaskatı kesilmiştim
Gördüğüme, duyduğuma inanmak istemiyordum
Akşamlar dertlendirir insanı
Baş düşüp, yaşlar dökülürken yere
Zülüfler gizliyor akan selleri
Hesap, kitap yapılmış,
Ah, ah işin sonu felaket
İflas etmiş insan gibi kalmış sahra çöllerinde
Aksa üzerimden şelaleler,
Savursa, yerden yere fırtınalar
İçimde can yakan dertlerimi, alıp gitmez ki...
Günlerce yürüsem bom boş sokaklarda
Serseri bir mayın gibi
Ne arayanım olur, nede bir soran
Akıtmayın suları aşağıdan yukarı
Kolay olan işleri, zora sokmak neyine
Olmayın şu hayatta, aman fazla uçarı
Benliğine kapılıp, aldanmayın keyfine
Ağacın dalına bak hep kökünden kuruyor
Aldığım her nefes boğazıma dizildi
Sandım ki ölürüm hayatımın son anı
Gözlerim büyüdü nefsim o an ezildi
Aldığım son karar hayatıma yarardı
Doğruyu bırakıp eğri yola giderken
Aldım kalemi elime, bir şeyleri yazsam diye
Ben kaleme baktım, kalemde bana
Yürümedi, yürümüyor bir tek adım bile attırmıyor
O direndi, ben direndim.
Tuttu yine bir inadı,
Katır bile şaştı kaldı bu hale
Gönül yanar sandım tıkandım kaldım
Elimde ne varsa aldın da gittin
Gözünden fışkıran sevgiye kandım
Aklımda ne varsa aldın da gittin
Yeri göğü gördüm o güzel gözde
Alem dert çekerken eder ah-u zar
Daralmış yüreğe doktor ne yapsın
Ömür gelir geçer etmemiş hiç kar
Yüreği yanana hiç dokunmayın
Rabbim akıl vermiş kullan diyerek
Yine geldi hepsi birden oraya
Muhabbette insanlarla olmaya
Koymadılar insanları daraya
Alevisi sünnisi bir olmaya
Konuşurken bakmadılar kem gözle
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!