Ah be yalancı bahar
Sende benzedin şu yalancı insanlara
Yalancı insan konuşunca
Saf insan hemen içini döküyor
Bizim ağaçlar da yine kandırıldı
Biraz güneş biraz ısı yetti kandırılmaya
Ah bu şehir beni benden
Seni de benden aldı
Ne güzel günler yaşadım geçmiş günlerde
Ama şimdi kaldım çaresiz,
Kimi zaman eşsiz, kimi zaman yar'sız ve evlatsız
Kaldım on binler içinde hep yapayalnız
Ah çocuğum yalın ayak gezerken
Karnın açken şu camlardan bakarken
Yanından da binlercesi geçerken
Niye ahkam keser, sen perişan haldeyken
Çoğu zaman sözde kalır bu laflar
İhtişamlı koca şehir içinde
Kimisi ağlarken kimisi güler
Derdiyle güreşen yürek içinde
Ah dedikçe görsen derdi öldürür
Milyonlar içinde yalınız gezer
Ah ile geçti gönlüm
Ağıtlar, gözyaşları tespihin taneleri gibi
Eklenir her gün bir bir yenileri
Sızılıyor, deliniyor yüreklerim
Kimseler anlamıyor şu dertlinin halini
Sorsan iyidir, sorsan rahattır
Ah ile geçti şu ömür
Feryadım çıkmışsa ayyuka
Buluttan döker gibi döküyor gözyaşları
tespihin taneleri gibi dizilir
Sızılıyor, deliniyor yürekler
Geldim,gezemedim, İstanbul seni
Görmedim sendeki güzellikleri
Yüz yıllardır yapılan eserleri
Hayalde yaşattım, gülümle seni
İstanbul kuruldu, yedi tepeye
Ah şu umutlarım
Sigarının dumanı gibi bir bir uçup gidiyor şimdi.
Ekmeğim aşımdı
Aldığım her bir nefesti
Çölde kalmış bir insanın içtiği suydu
Geleceğim için,
Ahu Zar
Ahu zar ettirip, gözyaşımı döktürme
Kula kulluk ettirip elinde oyuncak eyleme
Ellerin yumruğu çarparken göğsüme
Yarab sen beni kuluna boyun eğdirme
Ne güzel günlerdi eski yıllarım
Bülbül gibi öten kırdı dalları
Aklara boyandı kara saçlarım
Kuruyan çiçeği sular yaşları
Herkesin elinde bir kaç iğnesi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!