Kemal Berk Şiirleri - Şair Kemal Berk

Bir umuttur diye açtım elleri
Anlattım derdimi kimse duymadı
Utandım sakladım akan selleri
Sen de kimsin diye soran olmadı

Aylar yıllar geçti ne diller döktüm

Özledim düşündüm her gün her yerde
Esen yelden, ucan kuştan, sorarım
Çaresiz kalırken her gün her derde
Topal karıncadan seni sorarım
*
Saçları ne sarı nede karadır

Sordu bana, "sende kimsin" dediler
En zor soru, nasıl cevap vereyim
"Beni Adem", sırla dolu tarifler
Ben bir arif, ben bir deli diyeyim
*
Dışıma bakıpda, aldanma sakın

Sorma Bana
Okurmusun diye sorma
Okuyorum her halini
Yazılan bir yazıyı, okumak mı sanırsın
*
Oysa

Şu hayatın zorlukları, niye gelip geçmiyor ki
Atalardan bir mirasmı, gelip bizde kalıyor ki
Kimi canlar dayanmıyor, yürekleri yakıyor ki
Her bir derdin var nedeni, sormaz benim sınavım mı?

Seher vakti güneş doğar, her gün güler kimi gözler

Her sözüne güven olmaz bunların
Kıvrılarak yılan gibi gidiyor
Her bir yanı fikır fikır bunların
Saz çalmadan göbek atıp oynuyor

Bir kez olsun yürek gelmez dillere

Gül diktim suladım, açınca çiçek
Kokuyu yayarken huzur buldun mu?
Nice günler geçti, olurken, böcek
Derdine çareyi, söyle buldun mu?
*
Hükümranlık sende, kalemin elde,

Söyle ey can, kimsin sen?
Seher yıldızı gibi, bir görünüp, bir kayboluyorsun
Beni gölge gibi izleyip,
Mıknatıs gibi çekiyorsun
Kaçsam, kaçamıyorum
Dursam, dönüp yüzüne bakamıyorum

Yordun hayat yordun garib gönlümü
Derdin nedir söyle bende bileyim
Şaşırttın yönümü yaktın ömrümü
Söyle hayat nedir derdin bileyim

Zevki sefa ile sırtımda durdun

Biz hayal istemedik, gerçekleri söyledik
Anlamayan insana ne söylesen faydasız
Dünya bir durak yeri ahireti hissettik
Kalp gözü kapalıya ne söylesen faydasız

Tapmadık tapınmadık şehvete kapılmadık