vede gecenin bitmediği saatlere of
yine esirim, neticesiz med-cezirlere
müptelayım namütenahi sessizliğe
düşerim zemine uzun yağmurlarda
buz parçası gibi dağılırım, darmadağınık
sen adi bir tetikçisin sadece ey kalleş
alçak ve korkak bir işbirlikçisin…
namertsin…
sen beyni afyonlanmış,
yüreği taşa dönüştürülmüş bir canavarsın...
haşhaşiler gibi...
nice zamandır
uykular bölünüyor simli aynalarda
gecenin son vaktine
efkar yağıyor onlarca
kör kuyulara gizlenmiş
içime sızıyor
güneşin şedit kızıllığı
çatlatıyor damarlarımı
bir ateş kütlesi ki
cayır cayır yanıyor
aklımdan fena ihtimaller geçiyor
düşmanlarıma olan bütün kinimi
unuttum
çılgın bir hayattan sonra
en ince cetvelle hemen şimdi
eskimiş kalbimi ölçüp ölçüp
şehrin meydanlarına bırakıyorum
terk ettiğim sokaklarına ruhumun izlerine
pir aşkına
yar aşkına yanmaya devam
alevler vücudun tamamını örtünceye kadar
taşa toprağa, oduna tahtaya, çula çaputa değinceye kadar
dervişlere özgü harlı ateşle yanmaya devam..
ömerdi adın
bir akşam vakti düştün toprağa
ruhun sonsuzluğa doğru yükseldi
en son kalpler sustu
güneş sustu
can damarda
rüzgar sert eserdi gecelerce kışın
lambalar bile
nefesimizin buğusuna sokulurdu
bir dev gibi
korkardım üzerimize düşen gölgelerden
hem fırtınadan
hiç ummadığım bir yerlere
götürür beni
evvel emirde zihnime yerleşenlere
kimselerin görmediği
bilmediği
öylesine geçmişime
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!