İbrahim Coşar Şiirleri - Şair İbrahim Coşar

Cumhuriyet uygarlığın ışığı
Karanlığın nuru olduk sayende
Türk milleti Cumhuriyet aşığı
İnsanlığın piri olduk sayende

Destan yazdık demir ağlar örerek

Sevenin hatası yok, olsa da günahı yok!
Lakin yolu karanlık, belli ki sabahı yok!
Tüm marifet yürekte, akılda dilde değil;
Onun da aşk adına söyleyecek ahı yok!
Seven hasret çekecek, çekmemek elde değil.

Beden ayrı ayrı olsa da gardaş;
Yaradanımız bir, gülümüz birdir.
Kökte ayrıysak da olmuşuz sırdaş;
Yazıda, sohbette dilimiz birdir.

Güzellik dokuruz tezgâhımızda

Bir ilk göz ağrısıdır, birden büyük yok dedin;
Ben de biri aradım; bir dedim bire döndüm.
İki, üçü ararsan ortalıkta çok dedin,
Bir için kalp taradım, bir dedim bire döndüm.

Divane olmuş gönül sevda yolunda hasta,

Ölüm kapınıza dayandığında,
Canını sıkmanın bir faydası yok
Yaşam denen düşten uyandığında,
Ağlayıp, korkmanın bir faydası yok

Yakasız elbise giydiğin zaman

Yalnızlık Allah’a mahsus arkadaş
Sol yanında duran biri olmalı
Yakında olsa da evlatla gardaş
Hal ve hatır soran biri olmalı

Dertler çeşit çeşit olunca canda

Her sabah kalktığımda
Ellerimi yüzümü
Üşenmeden yıkamak
İnsanlık ereğidir

Her yemek sonrasında

Maviliklerde özgür
Uçuyordu uçurtmam
Haksızlıktan, zulümden
Kaçıyordu uçurtmam

Aramızda olan bağ

Heveslenme hiç boşuna
Uçurtma olmak istemem
Uçmak gitse de hoşuma
Uçurtma olmak istemem

Sen kendini kuş mu sandın

Sen Atatürk çocuğusun
Hiç unutma dünü yavrum.
Bırak uluyan ulusun
Emsal tutma onu yavrum

Sen düşersen cehalete