İbrahim Coşar Şiirleri - Şair İbrahim Coşar

Yarabbi sen büyüksün, kararın tartışılmaz.
Neylersen hoş eylersin, gücünle yarışılmaz.
Vuslata giden yola örüp gurbet duvarı;
Hoşu nahoş eylersin, sebebi anlaşılmaz.

Kalp denilen zafiyet yaratmışsın ki solda;

Ne okumuş ne yazmışım,
Yüzüm yazıya düşmeden!
Kendi kendimden bezmişim
Sızım yazıya düşmeden!

Zemherinin ardı bahar

Yaşadığım duygular yığıldıkça içime
Zamanın vitrininde asılmışlar sicime
Duygular denizinde sevişen kelimeler
Anlamlar yüklendikçe döner başka biçime

Yağmur soğuk havayı bekliyor yağmak için

Gönül gözü ile bakınca gözler
Aşk denilen dala konduk sonunda
Birbirini tamamlayınca sözler
Bülbül ile güle döndük sonunda

Sevmek için özlem olsa da özde

Evlenmemize karar verseler de büyükler
Emmim kızı sen benim kan bağımlı bacımsın!
Bu karar omzumuza taşınamaz yük yükler
Varlığında güvencem yokluğunda acımsın

Büyüklerin emrine kimisi verir değer

Toprak doğurgandır toprak bereket
Toprağı sürelim buğday ekelim
Toprak Erozyonla eder hareket
Çıplak araziye ağaç dikelim

Dalından düşüp de çürüyen yaprak

Felaketler başa gelince gördük
Anladık ihmale gelmiyor doğa
Ne değerli saydık, ne değer verdik
Teknoloji dedik vardık bir çağa

İklimler değişti, mevsimler şaştı

Ey oğul, güneş yine bulutlandı baksana!
Şöyle ciğerlerinden derin bir rüzgâr ister.
Geçmişi unutanlar meydan okur, bak sana!
Türk’ün gerçek yüzünü hain düşmana göster.

Her tür karanlıklara kapalıdır ülkemiz;

Her kütle kendinde dönüyor hızla
Küçük çıngıların farkında mısın?
Karıncanın yükü boyundan fazla
Tüm yanılgıların farkında mısın?

Düzenle döndürür yaradan arşı

Ne göz göze geldik ne de el ele;
Her gün hatırını sormadım farz et!
Cümleler aşk ile düştü de dile,
Bunu bir sevdaya yormadım farz et!

Bu aşka düştüğüm andan bu yana,