İbrahim Coşar Şiirleri - Şair İbrahim Coşar

Günahına gizlenmek, göreni düşünmeden,
Yutan kim, yutulan kim, görmek bütün mesele!
Dünya nimetlerini vereni düşünmeden,
Üten kim, ütülen kim, görmek bütün mesele!

Eğer ki insanoğlu, her bir şeye muktedir

Soyum Âdem’dendir, atam Türk benim!
Doğdum, aileme fecir göründüm.
Rüzgârı yedikçe sertleşti tenim,
Kendimden küçüğe kebir göründüm.

Artık öğrenecek yaşa eriştim,

Kimse şüphe etmesin Rabbin merhametinden
Kanattığı yarayı sevgi ile saran var
Çalışan aç kalmıyor, dünyanın nimetinden
Yeni doğan her canın rızkını bir veren var

Gönülsüz olan işin sevgisiz pişen aşın

Dün akşam meydandaki otobüs durağında,
Yapayalnız ve yorgun duran sen değil miydin?
Kendini ışıtmayan lambanın çerağında,
İnsanlara bir şeyler soran sen değil miydin?

Gördüm beyaza dönmüş, siyah idi saçların;

Ey canımın cananı! Bu kadar büyüklenme;
Kalbimde taşıdığım senden büyük sevdan var.
Terk edip de gönlümün vebalini yüklenme;
Bıraktığın yürekte, senden büyük sevdan var.

Hasretlerde kalmış da bağrı dağlı olmamış;

Bana senden başka canan gerekmez
Bir evlat nefesi, bir de sen gerek
Diliyle yalanı sunan gerekmez
Bir gönlümün sesi, bir de sen gerek

Her gece gördüğüm sensin rüyada

Derler ki
Ressam çizdiğine,
Şair yazdığına aşık olurmuş.

Çocukluğumda
Sınıftaki saçı örgülüye aşıktım

Hani bütün çocuklar geleceğindi senin?
Kalbine canavarlar doldurdun insanoğlu!
Senin yüzünden ölür ana karnında cenin,
Sen kendini öldürdün, öldürdün insanoğlu!

Önce Halepçe sonra İdlib’de kin güdenler;

Orası da sessiz mi şair?
Ben gecenin sesini dinliyorum şu an
Ağustos böceklerini duyuyor
Dans ediyorum kelebeklerle

Ey yar kalbimden alıp taşlara koyduğun aşk,
Canımdan can koparmak, nasıl sonlatılır ki?
Özlemini çektiğin birine duyduğun aşk,
Kalben yaşanamadan nasıl anlatılır ki?

Yangın desem alev yok, ateş desem duman yok!