İbrahim Coşar Şiirleri - Şair İbrahim Coşar

Toprak altına doğru aşkı sürükler nehir;
Gökten alev yağıyor, dağlardan erimiş taş;
Bizi de davet etse Pompei denen şehir;
Taş kesilsek seninle bedenler sarmaş dolaş.

Donmadan önce uyur hasretten yorgun beden;

Cahil kalplere nifak tohumu eken şeytan;
Kendi şeytanlarınla coştukça coşuyorsun.
Duygusalı oynayıp gözyaşı döken şeytan;
Gizli hayal peşinde koştukça koşuyorsun.

Satılmış yüreklere neşeyle gelen şeytan;

Ansızın bitti masal;
Bir varmış bir yokmuş misali!
Sevmek, Akdeniz kadar yangın;
Sevmek, Karadeniz kadar hırçın!
Yaşarken anlamıyor insan
Şiir olup aktığını anın

“Benim için şiir yaz” dersin dünya güzeli!
Adını zikrettin de şiir yazılmadı mı?
Kulağa fısıldanır sözlerin en özeli,
Kalbimi teklettin de şiir yazılmadı mı?

Gönlümü ısıtacak kor var ise sözünde;

Acı sarıp sarmalar her gün dövülenleri,
Yedi sülalesine sayıp sövülenleri,
Bir yudum mutluluğa razıydılar her biri;
Sokaklar kabullendi evden kovulanları.

Kendinden dışlayınca öz ve üvey babalar,

Gündüz homurdanıp dururken deniz,
Gece yorgun balıklar kadar sessiz.
Kucaklaşan kum tanesi ve çocuk,
Sokak lambaları kadar kimsesiz…

Onlar sokakların yalnız çocuğu,

..................................Dursune EKİM’e

Bir asra yakın ömür, kader diye yazıldı;
Ölüm-yaşam arası bir nefeslik ince hat!
Ömür üstüne yaşam tırnak tırnak kazıldı;
Yüzünde ki yılların yorgunluğudur heyhat!

Yaşarken her şey güzel, nefes almak harika
Yüksek sesle söylerken o hasret türküsünü
Birden duruverir kalp, süresi on dakika
On dakika çekersin ölümün korkusunu

Adam aradı onu, yüreği darmaduman

Beden senden uzak olsa ne olur
Ruhumu ruhunla sardıktan sonra
Elim elden uzak kalsa ne olur
Dilinle merhemi sürdükten sonra

Kader sınır koydu sürelerime

Ey sevgili anlasana,
Gülüşlerin kalbime şok!
Sakın sonra deme bana,
Zaten sondan sonrası yok!

Çiçeklenmiş iki gözün,