İbrahim Coşar Şiirleri - Şair İbrahim Coşar

Benim de bir annem vardı bir zaman.
Osmanlı kadını, yaman mı yaman!

Yüreği durgundu bedeni yorgun;
Demezdi, anlardım olunca kırgın.

Sen canımın cananısın, sanmayasın çıktın benden;
Bin beddua etsen bile derde katmaz gönlüm seni
Gıyabımda dilin suskun, bu kadar mı bıktın benden;
Ne söylersen söyle kalpten asla atmaz gönlüm seni?

Sevmek, yanmak demek lakin yaşatana minnettarım.

Yer yarıldı gök indi, sabahı görmediler
Karanlığın içinde uyurken söndü gözler
Ne soğuktan ne taştan acıdan dondu gözler
Çığlık boğdu sözleri, suçlu kim sormadılar

TÜCCAR TERZİ*

Uzun çarşı’da, köşe başında,
Mehmet Köksal usta’nın terzi dükkânı.
Kendi uzun boylu, elli yaşında,
Herkesin uğradığı yerdi mekânı.

Dünyada yer çekimi bir anda sıfırlansa
Bulutlara uzanıp su içmek istiyorum
Fizik ve matematik, kimya ateşte yansa
Dünya nimetlerinden vaz geçmek istiyorum

Özgür olsam bir anda, bağırsam boşluklara

Göğün gömleği yırtıldı
Sevgi serpiştirdi bulut
Kalp tartısında tartıldı
Has ipek göründü çaput

Her ne varsa aşka dair

Gözlerimiz tanımazken uykuyu
Kan revan akardı Sakarya suyu
Biz yıllar öncesi Anadolu’yu
Kan döküp can verip öyle yurtlandık

Nice oyunlar var gizliden dönen

Ey sevgili! Öldüğüm zaman yasımı tutma;
Unut beni, sevmeden yüreğine girdiysem.
Mahşer günü arayıp bulduğumda, unutma;
Affet beni, kalbini istemeden yorduysam.

Ne şiirlerim kalsın, ne sözlerim aklında;

…………………..Tüm sağlık personeline

Hiç böyle sıkıntılı gelmemişti ki bahar,
Ne güneşi ısıtır, ne doğası canlanır.
Hiç böyle dert içinde kalmamıştı ki bahar,

Bana beni anlat baba dedin ya;
Bana heyecansın, unutma bunu!
Seninle ışıyor bana tüm dünya;
Sen canımdan cansın, unutma bunu!

İçindeki bağımsızlık duygundan,