İbrahim Coşar Şiirleri - Şair İbrahim Coşar

Yoktan var edilen bir ordu ile
Düşmana saldırıp varmak menzile
Pek kolay değildir yokluk içinde
Savaşmak her gün dert, her günü çile

Almak için güzel İzmir’i geri

Yıllardır acılara yurt yüreğin,
Sancılara gebe.
Bir yerler de konuşsa da densizin biri
“ Kadın iffetli olmalı,
Toplum içinde gülmemeli” dese de;
Sen iffetini yüreğinde sakla.

Ey oğul gülümse, içerin rahat;
Tatlı kahkahayla kalk yatağından.
Aynadaki sana bir öpücük at;
Yarına umutla bak otağından.

Aç perdelerini sonuna kadar

Her şeyi bilirim dedikçe insan
Bilmeyi unuttuk, haberimiz yok!
Olunca içinde yarına tasan
Gülmeyi unuttuk, haberimiz yok!

Hepimiz yolcuyuz dünya ise han

Sen gittin gideli sevgiye açım
Hasret uyutmuyor, haberin var mı?
Resmine bakmaktan ağardı saçım
Kollarım tutmuyor, haberin var mı?

Ne gecem bellidir ne de gündüzüm,

Hasretin darası olmaz
Her haliyle çok ağırdır
Sanma ki yarası olmaz
Kanamadıkça yağırdır

Ak çoğalsa da saçında

Sen bana aşk adına sunulan ilk hediye,
İlk heyecan, ilk sevi, ilk göz ağrısı idin
Anılara sakladım kimse görmesin diye
Dillendiremediğim gönül çağrısı idin

Ne zaman açıversem hatıra defterini

Bire dostlar, şiirdaşlar,
Hatırlayın Coşari’yi
Can pareler, can gardaşlar,
Hatırlayın Coşari’yi

Çarşamba’nın toprağından

Kanatlanıp uçacağım.
Bitsin artık tüm işkence,
Uzaklara kaçacağım.

Kardan yatak, çelikten yay;
Bulutlardan ise yorgan;

Yine aklıma düştün, kalmışım sözlerinde;
Aşkın ışıltıları parlıyor gözlerinde.
Sorgularım kendimi bu yol nereye gider;
Kurtulamam, yine de yürürüm izlerinde.

Yine aklıma düştün, bir bahar gecesinde;