İbrahim Coşar Şiirleri - Şair İbrahim Coşar

Sebep sorma kalp yarama,
Aşk yolunda çok talandım.
Kendince suçlu arama,
Suçlu bendim, kalp çalandım.

Hem hayal de, hem rüya da;

Bin dokuz yüz elli beş yılının Mayıs ayı;
Herkes bir endişeli, baba, amca ve dayı!
Bir kız doğdu dünyaya, güzellerin güzeli;
Doğumuyla, her gece kıskandırıyor ayı!

Ve yıllar büyütüyor masal prensesini;

Çocuk çağında evlenir diyebiliyor diyanet(!)
Bu fetvayı veren diller kırılmasın da neylesin!
Anaların ayağının altında değil mi cennet?
Kadınlara kalkan eller kırılmasın da neylesin!

Sevmek, sevilmek yasaktır; gönül sesine uymazlar.

Gülüşüne şer mana yüklenir etrafından;
Yaşamdır yasaklanan, kötü gözle bakılan.
Bir yastıkta yattığı kocası tarafından;
Kadındır hırpalanan, göz hapsine tıkılan;
Arkadan bıçaklanan, ya da kurşun sıkılan.

“Şiirden anlayan adam sevmeli,
Şiir gibi bakan, şiir kadınlar!”
Sevmeli ki boşa dönmesin dili!
Aşka şekil veren sihir kadınlar!

Aşka aşık yürek kalsa biçare

Âşık sazla söyler Şair kalemle

Kalem seni nasıl yazsam, anlatsam
Kağıtla yüreğim arasındasın
Yazdığını dostlarıma dinletsem
Gönül dertlerimin yarasındasın

Kimse sana yar ve yaren olmaz ki
Gönlünün gülünü dermezsen eğer
Kimse dağlarında ceren olmaz ki
Gözlerine değer vermezsen eğer

Kavrulmuş toprağa yağmur yar olur

Karadeniz kadınının başı dik;
Sesi dalga sesi gibi melodik.
Verdiği karardan caydıramazsın;
Aklını beğenir, dediğim dedik!

Hedefi aklına koymuş bir kere;

İçimde ne korkum ne düşüncem var
Kardeşlerim beni atarlar diye
Endişem olmadı, hep güvencem var
Düşersem kolumdan tutarlar diye

Dilerim, akmasın gözlerinden yaş

Ne aşk bıraktı beni ne yâr yanıma geldi,
“Adam delirdi” dedi kasaba ahalisi…
Sensiz de olsa aşkı yaşamak çok güzeldi;
Bu aşk yüzünden oldum kasabanın delisi.

Hala yorgun kalbimle sebepsiz dalaştayım,