İbrahim Coşar Şiirleri - Şair İbrahim Coşar

Bu yıl cemre erken düşerken yere,
Varsın bahar çok geç geldi desinler.
Hasretten kavrulan can yüreklere,
Bir tebessüm gönder, serinlesinler.

Gözlerim kör benim kulağım sağır

Aşk insanı geç vakit, zamansız da vururmuş;
Vakitsizce gönlümü çalıverdin Kardelen!
İnsan aşık olunca çocuklaşıp dururmuş;
Sen aklımı başımdan alıverdin Kardelen!

Aşka düşmek kabusu hayıra yormak gibi;

Toprağı kirlettiler, havayı kirlettiler,
"Denizi kirlettiler duygularımız gibi."
Şehrimi kirlettiler yuvayı kirlettiler
Korkuyu büyüttüler kaygılarımız gibi

Üç kuruş menfaate cihanı kirlettiler

İnsanoğlu, kaç kere tövbe ettin el açıp;
Kanı temizlemedin, ruhu arındırmadın.
Yine de suç işledin kendi kendinden kaçıp;
Şeytan dolu ruhunda melek barındırmadın.

Güneşi düşman gördün, çocuğa silah çektin.

Senin mahpushanenden hücre verseler bana
Şerefsizim istifa ederdim özgürlükten
Sensizlik yüreğimde zaten dokunmabana
Hasretler kaldırılmış olurdu yürürlükten

Sabahı yok edeni yüreğinden vururdum

Yüreğimde olan yar yanımda olmayınca,
Canik de batan güneş, ovada nehir ağlar.
Nefesin nefesimle içime dolmayınca,
Gönül sesimi yazsam onlarca şiir ağlar.
Yüreğimde olan yar yanımda olmayınca.

Ömür bitmek üzere hala akıllanmadık
Başkasının dediği doğruyu duymuyoruz
Söylenen yalanlardan bile hiç kıllanmadık
Birlik olalım diyen dillere uymuyoruz
Her nedense iş işten geçmeden aymıyoruz.

Şair, İstanbul’a gitmek istersin,
Sordun mu, İstanbul seni ister mi?
Sen yine kurduğun hayali hayra
Yordun mu, İstanbul seni ister mi?

Bir idik iki olduk,
İki idik beş olduk
Yıllar büyüttü bizi
Parlayan güneş olduk

İki oğul beleşten

Şiir dünyasında sevgi ararım
Kin tutmam, kâinat bilsin isterim.
Dostum dediğimi her gün sorarım
Dostluğum kalplerde kalsın isterim.

İnsanız, hır gür de olmalı elbet