İbrahim Coşar Şiirleri - Şair İbrahim Coşar

Ey aşk ile dillerden dökülen kutsal sözler!
Hani sizler en fazla övgü hak edendiniz?
Siz, ey kalp sancısıyla ağlayıp duran gözler!
Bu sevda meydanından sessizce gidendiniz?

Ey hasret yangınında küle dönmüş şiirler!

Yıl dokuz yüz elli üç, günse Temmuz’un biri;
Tan yeri ağarmakta, vakit sabahın dördü.
Bir doğum oluşmakta, dile düşer tekbiri,
İlk nefes aldı bebek; ağladı, gülüverdi.

İç sesi haykırsa da uzaktaki dağlara,
Kuşlara sitem etti dadanınca bağlara.

Ne dağ duymuş ne kuşlar yükselen iç sesini,
Akıl, tüketme diyor boş yere nefesini.

Sen babamdın, çınardın, birden yokluğa gittin;
Doktorda kaldığımda ilk aklıma gelensin
Bir özel günde değil, sen hep çokluğa gittin;
Her korda kaldığımda ilk aklıma gelensin!

Akla her düştüğünde sıklaşırsa nefesler
İlk aşkın yangınına tutuldunuz demektir
Seni garip meçhule çağırıyorsa sesler
Aşk denen canavara yutuldunuz demektir

Ana sütü kadar can, ana sütünce helal!

İlk önce adını sevdim ben senin
Her zaman hayranı oldum busenin
Rabbimin sunduğu nimettin bana
Utançtan pembeye dönerken tenim
İlk önce adını sevdim ben senin

İçimdeki sen öldün, hiç dedim imgesine
Ölüm sebebi kader yazılmış belgesine
Ağlamak istemezken gözlerim taşar hala
Öğle güneşi vurmuş olmayan gölgesine

Eline kına yakın, saçına kına yakın

Bilmem farkında mısın sensizlik bana zulüm;
Bu zulümden kurtulma, savuşma imkânı yok!
Senin önünde yıllar benim önümde ölüm;
Böyle imkânsız aşka alışma imkânı yok!

Sen hiçliğe düşmüşsün ben boşlukta dönerim.

İmkânsız çok şeyler vardır hayatta;
Yaşlanmamak gibi, ölmemek gibi!
İmkânsız çok şeyler vardır hayatta;
Toprağını vatan bilmemek gibi!

İmkânsız çok şeyler vardır hayatta;

Sevmek candan cana kutsal hediye
Sevmiyorsan eğer, bari incitme!
Aşkına karşılık vermedi diye,
Bağrına bastığın yâri incitme!

Aşk bir alev gibi yanar bedende