İbrahim Coşar Şiirleri - Şair İbrahim Coşar

Benim için o gündü büyük kıyamet günü
Acılar ateşinde yakılan bendim o gün.
Sarsıldı yer ile gök, parçaladı bütünü,
Güvendiğim dağlarla yıkılan bendim o gün

Cemal Süreya sorar, “Babanız öldü mü hiç”

Yüce Rabbim emrettiğin din başka
Bize dayatılan dinse bambaşka
Ben sevginle düşmek isterim aşka
Gül hasreti yüreğimi yakıyor

Çiğnenip duruyor bu Anayasa

Dün gece tuz bastın yine yarama
Gizliden başladı kalpte kanama
Dostun yüreğini şenlettim ama
Senin yüreğini şenletemedim
Ben sana kendimi anlatamadım

Ben senle hem yerdeyim hem de gökyüzündeyim
İki beden bir ruhuz sevginin özündeyim
Ne attım ne unuttum ne de elle bir tuttum
“Seni çok seviyorum” hala bu sözümdeyim

Ben senin gözlerinle uzağı görüyorum

Ben Türk’üm, atam Türk’tür
Orta Asya’dan geldik
Önderim Atatürk’tür
Biz burayı yurt bildik.

Yanlış yola sapmadan

Sen hiç dilinin ucuna gelen
Kelimeleri yuttun mu?
Ben, yuttum!

Yüreğimin sarıp sarmaladığı resmi,
Dilimin pelesenk ettiği ismi,

Yoksulluk kabahat mi?
Biz birer güldük beyim!
Kader miydi, fıtrat mı?
Biz neden öldük beyim?

Okumak için geldik,

Kapıldın baht rüzgârına, kar olup donmayı bildin!
Toprağa düştün eridin; bir dedin, dönmeyi bildin!

Kavuşmayı yok sayanın kader bakmaz gözyaşına,
Sevgilinin yokluğunu var sayıp anmayı bildin!

Dün bu güne ışıktır yakmasını bilene!
Her olay bir tecrübe bakmasını bilene!
Yürürüz Cennet ile Cehennem arasında;
Hayat göğe merdiven çıkmasını bilene!

Boynunda sevda vebali düştüğü aşk deryasından,
Yorgun gönül boğulmadan nasıl çıkar, bilmiyorum?
Birbirlerine doymadan çekip gidenin yasından,
Yorgun gönül dağılmadan nasıl çıkar, bilmiyorum?

Harfler karma karışıkken, dil bu kadar telaşlıyken;